اعتقادات ديني و عملي ما؛ لذا اين تلاش در زمانهاي فعاليت هاي ديگر ايشان همچون روايت فتح، سراب و... حتي در بستر بيماري منقطع نگرديد تا در پيمودن مسير تكليف در بيستم فروردين 72 عاشقانه به ملكوت حق پيوست و آسماني گرديد.

ويژگيهاي اين مجموعه:

اين مجموعه كاري است از گروه جنگ و جهاد معاونت پژوهشي مؤسسه تنظيم و نشر آثار امام (ره) و مشتمل بر چهار فصل زير است:

فصل اول با عنوان جنگهاي حق و باطل به مباحثي پيرامون جنگ در قرآن و اهداف جنگهاي حق طلبانه و جنگهاي باطل و تفاوت ماهوي جنگها پرداخته است.

[ صفحه 8]

فصل دوم با عنوان وجوب دفاع و استقامت به مباحثي همچون ضرورت دفاع، ضرورت آمادگي دفاعي، استقامت در قرآن، ضرورت استقامت، نقش مساجد در جنگ و دفاع پرداخته شده است.

فصل سوم ويژگيهاي رزمندگان صدر اسلام عنواني است با زير موضوعاتي همچون فداكاري، عقيده و ايمان، شهادت طلبي.

فصل چهارم اين مبحث تحت عنوان احكام فقهي دفاع و جهاد به موضوعات حكمهاي فقهي جنگ و دفاع پرداخته و سعي گرديده است اهم موضوعات آورده شود. عناويني چون دفاع فردي، دفاع جمعي، شرايط دفاع، وجوب آموزش و آمادگي دفاعي، وجوب كفايي حضور در جبهه، اذن والدين، احكام دفاع و زمين، دفاع و دولت، احكام اطاعت از فرماندهان جنگ، احكام سربازي در زمان جنگ، احكام اموال، وسايل، اسلحه و مهمات در جنگ، سپر قرار دادن مردم در جنگ، احكام همكاري با دشمن، پشتيباني از جنگ، احكام اسرا، احكام مربوط به غنايم جنگي، احكام متفرقه مربوط به جنگ.

[ صفحه 9]

در جنگها هم جنگ طاغوتي هست و[هم]جنگ توحيدي.

جنگهايي كه پيغمبرها مي كردند، اوليا مي كردند، مؤمنين مي كردند براي اين بود كه اشخاص سركش را از آن سركشيها برگردانند و تعديل كنند. اين جنگ، جنگ الهي است.

و آن جنگهايي كه براي احراز مقام است، براي به دست آوردن قدرت است، براي تحميل بر جامعه هاست، براي جنايتكاري اين ابرقدرتهاست يا هر قدرتي، اين جنگها جنگهاي ابليسي است و جنگهاي طاغوت است.

عالم از اين دو حال خارج نيست و هر حركتي كه از انسان صادر بشود، چه حركتهايي قلبي و حركتهاي روحي و چه حركتهاي جوارحي از اين دو حد خارج نيست، يا به طرف صراط مستقيم و الله است و يا طاغوتي است.

صحيفه نور، ج 13، ص 53، 8 / 6 / 59

و ديدگاه دفاعي ايشان از كوثر اسلام ناب سيراب شده است. و اگر جنگ و دفاع يكي از اركان اسلام به شمار نمي رفت، مطمئنا ايشان به آن توجهي نمي كردند چنان كه در قرآن كريم «قتال» با مشتقاتش 170 مرتبه، «حرب» با مشتقاتش ده بار، «جهاد» با مشتقاتش 41 مورد و «دفاع» با مشتقاتش ده مرتبه تكرار شده است. به طوري كه خداوند متعال خود را اولين مدافع مؤمنان و بندگان خويش دانسته و مي فرمايد:

«ان الله يدافع عن الذين آمنوا ان الله لا يحب كل خوان كفور» [1] .

[ صفحه 10]

اصولا خدا محوري و دين گرايي پايه ي اصلي انديشه ي ايشان بوده و همواره بر دفاع از حريم ارزشهاي اسلام و قرآن تأكيد كرده اند و حتي جنگها را به منظور توسعه اسلام در عالم بيان داشته اند، در دوران دفاع مقدس مي فرمايند:

«جنگ ما جنگ عقيده است و جغرافيا و مرز نمي شناسد» [2] .

اين به آن مفهوم است كه مبناي تفكر مبارزاتي امام (ره) ديانت است كه در همه ي زمينه ها بر فهم فقهي تكيه دارد و هدف آن پياده كردن اسلام و تربيت انسان سالم در جوامع است.

ترسيم چنين افق وسيعي از حوزه ي دفاعي حضرت امام (ره) تحقيقي است جامع كه از بضاعت اين مقدمه خارج است ولي با اندك دقتي بعد جهاني و هميشگي امر دفاع را در انديشه هاي والاي معظم له مي توان ديد: دفاع از اسلام و مسلمين، دفاع از محرومين و مستضعفين، دفاع از حزب الله، دفاع از نهضت و كشور اسلامي، دفاع از جان، مال و آبرو و دفاع از عزت

و استقلال سياسي و...

اين الگو گيري دفاعي دقيقا منطبق بر قرآن و سيره ي پيامبر (ص) است. ايشان با دقت سيره ي پيامبر (ص) و ائمه (س) را مورد بررسي قرار داده، درسهاي لازم را از آن گرفته و به ديگران آموخته اند.

آشنايي حضرت امام (ره) با سيره ي نبوي پيامبر (ص) در حقيقت يافتن الگو و سرمشق زندگي براي دستيابي به حيات طيبه الهي است. سيره ي حضرت در نحوه ي ارتباط با خداوند، دوستان، دشمنان، منافقان، حكومت و رهبري، تبليغات، سياست خارجي، جنگ و صلح، اسيران جنگي، آموزش و سازماندهي و... تمامي آموزنده است، چنانكه در بياني فرموده اند:

«اگر يك ملتي بخواهد مقاومت كند براي يك هدف حقي، بايد از تاريخ استفاده كند. از تاريخ اسلام استفاده كند ببيند كه در تاريخ اسلام چه گذشته، و اينكه گذشته سرمشق است براي ما» [3] ، «و لكم في رسول الله اسوة حسنه» پيغمبر

[ صفحه 11]

بزرگ اسلام، همه چيزش را فداي اسلام كرد، تا پرچم توحيد را به اهتزاز درآورد.» [4] .

اين پير فرزانه همواره در طول حيات مبارزاتي و انقلابي خود سعي داشتند سيره ي پيامبر اسلام (ص) و ائمه معصومين (س) را به دور از هر گونه خرافه و انديشه ي واهي ارائه دهند و دنباله روي آنان قرار گيرند:

«با خداي خويش عهده نموده ايم كه دنباله روي امام خود سيد الشهدا (ع) باشيم» [5] .

جنگهاي اسلام مقصدي جز تربيت انسانها و جاري كردن احكام خداوند و ممانعت از ظلم ستمگران نداشته است. و مكتب اسلام هم استفاده از جنگ را تا مرز ضرورت، محدود

ساخته و آن را به عنوان آخرين وسيله براي جلوگيري از تجاوز و طغيان و تأديب مفسدان و ظالمان پذيرفته است. مفسداني كه بر اساس اميال شيطاني خود هميشه درصدد پايمال كردن حقوق مادي و معنوي انسانها بوده و هيچ گاه جوامع بشري از وجود چنين افرادي خالي نبوده است، و با توجه به اينكه اسلام شريعتي صريح و گويا براي مشكلات انسانها، و صاحب روشهايي قاطع و قابل اجرا است؛ در اوج عطوفت و مهرباني، در برابر ستمكاران و جباران شدت عمل دارد به اين علت دستوراتي قاطع به پيروانش صادر نموده و خواهان مبارزه تا رفع فتنه در عالم شده است، و امام راحل با آگاهي كامل در تمامي مراحل مبارزاتشان از اين فكر بهره جسته اند:

«هيهات كه خميني، در برابر تجاوز ديوسيرتان و مشركان و كافران به حريم قرآن كريم و عترت رسول خدا و امت محمد - صلي الله عليه و آله و سلم - و پيروان ابراهيم حنيف ساكت و آرام بماند و يا نظاره گر صحنه هاي ذلت و حقارت مسلمانان باشد. من خون و جان ناقابل خويش را براي اداي واجب حق و فريضه ي دفاع از مسلمانان آماده نموده ام و در انتظار فوز عظيم شهادتم. قدرتها و ابرقدرتها و نوكران آنان مطمئن باشند كه اگر خميني يكه و تنها هم بماند به راه خود كه راه مبارزه با كفر و ظلم و شرك و بت پرستي است ادامه مي دهد و به ياري خدا در كنار بسيجيان جهان اسلام، اين پابرهنه هاي مغضوب ديكتاتورها، خواب راحت را از

[ صفحه 12]

ديدگان جهان خواران و سرسپردگاني كه

به ستم و ظلم خويشتن اصرار مي نمايند سلب خواهد كرد» [6] .

در انديشه ي امام راحل جنگها دو گونه اند يا حقند يا باطل.

جنگهاي باطل همواره چيزي جز نابودي بشر به دست قدرت طلبان و زورگويان نبوده و هدف غايي آنان استيلاي كامل به عالم طبيعت و مكيدن منابع آن و توسعه استعمار بوده است.

اما جنگهاي حق به دنبال شكوفايي حيات فطري بشر صورت گرفته و مقصد، تربيت انسانها و جوامعشان و برطرف كردن موانع بر سر راه آنها بوده است. از اين رو چون اين تفكر فقط در اسلام و سيره ي پيامبر (ص) و ائمه (س) و پيروان آنان وجود دارد، همواره آنان سعي در دفاع از عزيزترين وجودشان يعني اسلام داشته اند و براي حفظ اين امانت الهي جان خود را تقديم اين راه نموده اند. امام خميني و شهداي انقلاب اسلامي در طي دوران نوراني دفاع مقدس همسفران اهل نور شدند و عاشقانه گردن به مسلخ عشق سپردند. باشد كه خون اين رادمردان همواره بجوشد و چراغ هدايت عصرها و نسلهاي ديگر گردد.

«خميني آغوش و سينه ي خويش را براي تيرهاي بلا و حوادث سخت و برابر همه ي توپها و موشكهاي دشمنان باز كرده است، و همچون همه ي عاشقان شهادت، براي درك شهادت روز شماري مي كند» [7] .

«و امروز در دنيا غريب ترين چيزها در دنيا همين اسلام است و نجات آن قرباني مي خواهد و دعا كنيد من نيز يكي از قربانيهاي آن گردم» [8] .

[ صفحه 15]

وادار كرد پيغمبر اسلام را به اينكه با اين سرمايه دارها دائما در جنگ باشد و با اين كساني كه در حجاز و در طائف و در مكه و اينها، سرمايه دار بودند و صاحب قدرت و اشخاص قلدري كه قدرتمند بودند، قرآن بود كه پيغمبر اكرم را وادار كرد به اينكه با اين مردمي كه با مليت مردم، با منافع توده هاي مردم مخالف هستند و استثمار مي كنند اينها را، با اينها بايد جنگ بكنيد و تأديبي حاصل بشود.

و دين آمده است و افيون است. [9] .

باب نبوت، مغز، چه مغز عالي است، از آن طرف كفار قريش را آنطور استمالت مي كند كه اينها لااقل اگر در باطن خبيث هستند ظاهرشان، ظاهر مسلم باشد، بيايند بچسبند به اسلام، از اين طرف هم آنهايي كه اشكال مي كنند، به آنطور نرم و خوب قشنگ جواب مي دهد و قانعشان مي كند. [12] .

واقع شد و با خائنها و با گردن كلفتها و با ثروتمندها تا اينها را بخواهند خاضع كنند براي اسلام. بسته بودند چند نفر را داشتند مي آوردند، اسير كرده بودند،

[ صفحه 20]

فرمود ببين ما با زنجير اينها را بهشت مي بريم، جنگهايشان براي اين بود كه مردم را آدم كنند، نه اين بود كه مملكت بگيرند. [15] .

است، حجت ما در جواز اين و لزوم اين عمل، حضرت امير سلام الله عليه است و عمل سيد الشهدا - سلام الله عليه - كه دو نفر آدمي كه اينها قدرت داشتند، آن شامات را آنها گرفته بودند و تحت قدرتشان بود و جنگها، چيزها داشتند، فوجهاي از سرباز داشتند اينها كه مسلمان بودند. [20] .

جنگ مي كردند و يك ديگر را مي خوردند به يك صورت عادلانه درآورد كه با هم آن طور رفتار مي كردند كه ممالك متمدنه رفتار مي كردند. [22] .

[ صفحه 24]

كنيم و بفرستيمشان به بهشت. پيغمبر و همين طور ساير پيغمبرهاي آسماني اصلا بنايشان بر اين است كه همه بشر را سعادتمند كنند، هيچ نظري ندارند كه يك ناحيه اي باشد و يك ناحيه ديگر، در عين حالي كه خوب پيغمبر اكرم عرب است و عربستاني است لكن مي فرمايد هيچ عربي بر هيچ عجمي تفوق ندارد و هيچ عجمي هم بر هيچ عربي. ميزان، اطاعت خداست و تقواست. [25] وقتي اينطوري باشد خوب همه ما برادر هستيم و همه ما چه هستيم و با همه بشر ما خوب هستيم و مي خواهيم اصلاح بشوند. منتها يك دسته اي هستند كه در مقابل يك همچو مطلبي كه اسلام مي خواهد همه را اصلاح بكند، قيام مي كنند و آدمكشي مي كنند اينها، در مقابل آنها اسلام هم با قوت و قدرت مي ايستد و نابودشان مي كند و از بين مي بردشان. مثل يك غده سرطان كه بايد عمل كرد و بيرونش كرد و الا فاسد مي كند. [26] .

نيتي كه دارد اصلاح بكند. شمشير علي ابن ابيطالب ضربه اش مي فرمايد كه از عبادت جن و انس هم بالاتر است، [34] براي اينكه اصلاح است، ضربه اصلاحي است، ضربه افسادي نيست. [35] .

[ صفحه 29]

مي كرد، جنگ مي كرد... مسأله جنگ مسلحانه با اشخاصي كه آدم نمي شوند و مي خواهند ملت را تباه كنند. در رأس برنامه هاي انبيا بوده است. ما همه تعليمات انبيا را كنار گذاشتيم... مگر امكان دارد بدون دخالت در سياست و دخالت در امور اجتماعي و در احتياجات ملتها كسي بدون اينكه دخالت كند، قيام بالقسط باشد؟ «يقوم الناس بالقسط» باشد؟ مگر مي شد ما و شما با محمد رضا بسازيم كه بيا، ديگر ما كاري به شما نداريم - و ما خيلي هم - آمد گفت ديگر كه اي مراجع

[ صفحه 30]

اسلام اي چه، اي چه، من ديگر از آن كارها دست برداشتيم، هماني كه مراجع اسلام را مي گفت كه اين سياه روزها و اين كذا و كذا، بدگويي مي كرد به آنها، همان آمد گفت. چرا آمد گفت؟ براي اينكه دوباره بازي بدهد، خيال مي كرد حالا دوباره مي شود بازي داد. بازي يكوقت نخوريد، يكوقت اين شياطين نيايند بگويند كه به شما چه دخالت در اسلام، دخالت در سياست، شما برويد سراغ مسأله گفتن تان، خيلي هم معزز هستيد و اگر چنانچه مساله مي گفتيد ديگر قتلي واقع نمي شد، براي دخالت در سياست بود كه چندين هزار معلول و مقتول داريد. اين اشكال اولش به نبي اكرم وارد است، اگر ايشان هم به سرمايه دارهاي مكه و حجاز كاري نداشت و توي مسجد مي نشست و مسأله مي گفت، جنگ پيش نمي آمد، كشتار نمي شد، عموي معظمش كشته نمي شد. و به سيدالشهدا وارد است، اگر سيدالشهدا مي رفت پيش يزيد و بيعت مي كرد و مسأله گو، مسأله مي گفت، با او مي ساخت و مسأله مي گفت، يزيد خيلي هم احترام مي كرد و

دستش هم مي بوسيد، ولي تكليف اين بود؟ ما وحشت داريم از اينكه چند هزار آدم از ما كشته شده است؟ اگر ما وحشت داريم بايد ما اصلا طريقه ي انبيا را كنار بگذاريم، بايد آن چيزي كه انبيا آوردند، آن چيزي را كه خدا امر كرده به آنها كه برويد اين سردمدارها را دعوت كنيد، دعوت همين نبود كه بروند بگويند آقا مسلمان شو، اگر چنانچه نشد ديگر بروند سراغ كارشان. نخير، دعوت مي كردند با شمشير توي سرشان مي زدند تا آدم بشوند كشته مي دادند و مي كشتند. مگر شهادت يك امري است كه انسان براي آن عقب نشيني بكند. هي گفته بشود به اينكه خوب اگر اين طور مسائل نبود، اگر ما با شاه كنار مي آمديم ديگر اين قدر كشتار واقع نمي شد، پيغمبر هم اگر با ابوسفيان كنار مي آمد نمي شد،

[ صفحه 31]

سيدالشهدا اگر با يزيد، حضرت امير هم اگر با مخالفينش كه مخالف اسلام بودند، كنار مي آمد ديگر كشتاري نمي شد، ديگر جنگ صفيني در كار نمي آمد، جنگ جملي در كار نمي آمد... كدام روز پيغمبر خالي از اين مسائل سياسي و اجتماعي بود،[خالي]از جنگ بود. پيغمبر نمي دانست اگر در احد اين قدر كشته مي شد و در فلان، اين همه عزيزان از بين مي روند؟ لكن تكليف بود، خدا گفته بود اين را، پيغمبر هم نمي توانست تخلف كند، امر خدا بود. خدا بينات فرستاده و ميزان فرستاده و حديد فرستاده «ليقوم الناس بالقسط» اگر شد با بينات، با ميزان، موازين هر چه هست، اگر نشد حديد است، تو سر مردم با حديد زد تا اينكه اينها را آدم كرد، تا جامعه را جامعه ي صحيح

كرد.

تمام انبيا براي اصلاح جامعه آمده اند. تمام. و همه ي آنها اين مسأله را داشتند كه فرد بايد فداي جامعه بشود. فرد هر چه بزرگ باشد، بالاترين فرد كه ارزشش بيشتر از هر چيز است در دنيا، وقتي كه با مصالح جامعه معارضه كرد اين فرد بايد فدا بشود. سيد الشهدا روي همين ميزان آمد رفت و خودش و اصحاب و انصار خودش را فدا كرد، كه فرد بايد فداي جامعه بشود، جامعه بايد اصلاح بشود. «ليقوم الناس بالقسط» بايد عدالت در بين مردم و در بين جامعه تحقق پيدا بكند. جانها را دادند. مالها را دادند، زحمتها كشيدند، نمي شود گفت پيغمبر يك شب و روز راحت خوابيده باشد، تمام زمان عمرش صرف اين شد كه با هر ترتيبي كه مي شود، با قرآن، با احاديث خودش، با كلمات خودش، با موعظه هاي خودش، وقتي كه مي بيند نمي شود اين، با شمشير، مي زند و اشخاصي كه مي خواهند اين جامعه را از بين ببرند و ملت را تباه بكنند، آن با شمشير، وقتي نمي شود با بينه و ميزان عمل كرد، با حديد عمل

[ صفحه 32]

مي كند. ما همان ادعا مي كنيم كه ما امت رسول الله هستيم و شيعه ي علي ابن ابيطالب، ما بايد مطالعه بكنيم ببينيم آنها چه كردند. شيعه اين نيست كه فقط بگويد من شيعه هستم، اين است كه ببيند چه كردند آنها، دنبال كند همان چيزهائي را كه آنها كردند. پيغمبر اكرم چقدر جنگ در زمان او واقع شد براي اينكه اصلاح كند جامعه را، براي اينكه دست ستمكارها را كوتاه كند، دست اين سرمايه دار چپاولگر را كوتاه كند، دست

آن جبارهاي ظالم را كوتاه كند، تمام عمرش مشغول اين بود در مكه، به آنطور نمي توانست، به بينات و به ميزان و به موعظه ها عمل مي كرد تا وقتي كه درصدد بود، نه اينكه نشسته بود همين طور[در]صدد بود آدم جمع مي كرد تا وقتي كه مدينه مهيا شد و ايشان هم آمدند مدينه، ديگر همه اش مسائل، مسائل جنگ بود و مسائل سياست بود و اينها. اگر امت رسول الله هستيم، اين رسول الله، اگر شيعه علي ابن ابيطالب هستيم، علي ابن ابيطالب چقدر در جنگها رفت در ركاب رسول الله بود تا آخر كه رسول الله تشريف بردند، بعد يك جنگ باطني داشت كه صلاح اين مي ديد كه بايد اجتماع محفوظ بماند و بايد اين استقرار پيدا بكند. آن روزي هم كه بعد از مسائل ايشان با او بيعت كردند، آن روز هم مطلب خودشان را گفتند. اول برنامه شان را گفتند و مهمترين برنامه اين بود كه من حتي آن چيزهايي كه صداق كرديد از چپاولگريها براي زنهايتان، آن هم ازتان مي گيرم. [36] از آنجا كه ايشان اين ندا را در داد، ديدند نمي شود با اين زندگي كرد، اين باهاش زندگي نمي شود، اين غير مسأله ي قبلي است، شروع كردند به چيز كردن و سه تا جنگ مهم [37] انجام داد حضرت امير، چقدر كشته شد از مسلمانها، چقدر كشته

[ صفحه 33]

شد از آن طرف، همه هم مسلمان بودند مسلمان. آن مسلمان بازيخورده بود، آن طرف مسلمان بازيخورده بودند، اين طرف مسلمانان هدايت شده بودند لكن وقتي مسلماني هم بازي خورد و به جنگ با مسلمانهاي هدايت شده برخاست، او هم جوابش

حديد است، اگر بينات و ميزان نتوانست كار خودش را بكند، جوابش حديد است. [38] .

بشود. همه را مي خواهند اصلاح بكنند. آن مذهبي كه جنگ درش نيست، ناقص است اگر باشد. و من گمانم اين است كه حضرت عيسي - سلام الله عليه - اگر به او مهلت مي دادند، همين ترتيبي كه حضرت موسي - سلام الله عليه - عمل مي كرد، همان طوري كه حضرت نوح - سلام الله عليه - عمل مي كرد، آن هم با كفار آن طور عمل مي كرد. اين اشخاصي كه گمان مي كنند كه حضرت عيسي اصلا سر اين كارها را نداشته است و فقط يك ناصح بوده، اينها به نبوت حضرت عيسي (ع) لطمه وارد مي كنند. معلوم مي شود - اگر اين طور باشد، معلوم مي شود كه يك واعظي بوده، نه يك نبي اي بوده است. واعظ غير نبي است. نبي، همه چيز دارد؛ شمشير دارد، نبي جنگ دارد، نبي صلح دارد؛ يعني، جنگ اساسش نيست، براي اينكه اصلاح را در دنيا توسعه بدهد، براي اينكه مردم را نجات بدهد جنگ مي كند... خداي تبارك و تعالي چون نظرش به اول و آخر است - تا آخر نظر دارد - مي گويد كه «جنگ تا رفع فتنه». [43] غايت، رفع فتنه است؛ يعني، اگر ما پيروز هم بشويم يك كمي فتنه را كم كرديم، اگر ما به جاي ديگر هم پيروز بشويم، باز يك جاي كمي - را - پيروزي حاصل شده است. اگر همه ي دنيا را هم ما فرض كنيد كه جنگ بكنيم و پيروز بشويم، باز همه ي دنياي عصر خودمان را پيروزي درست كرديم. و قرآن اين را نمي گويد، قرآن مي گويد: «جنگ تا رفع فتنه»؛ بايد رفع فتنه از عالم بشود. بنابراين غلط فهمي است از قرآن كه

كسي خيال كند كه قرآن نگفته است «جنگ جنگ تا

[ صفحه 36]

پيروزي». قرآن گفته است بالاتر از اين را گفته، اسلام هم گفته است و بالاتر از اين را گفته است. و رحمت است اين، نه اين است كه نقمتي بر مردم است، يك رحمتي است بر تمام بشر، كه خداي تبارك و تعالي مردم را دعوت به مقاتله كرده است، نه اينكه خداي تبارك و تعالي مي خواهد زحمتي براي مردم ايجاد كند؛ مي خواهد رحمت درست كند، توسعه ي رحمت مي خواهد عنايت كند. [44] .

تكليف داشت به اينكه با او جنگ بكند، چه شكست بخورد چه شكست بدهد. حضرت امير ديگر مبالات اين را نداشت كه حالا من كه مي روم، لعل شكست بخورم. وقتي ديد كه مي تواند حالا مقابل او بايستد، لشكر كشيد و جنگ شد و بالاخره حضرت امير در اينجا شكست خورد. سيدالشهدا - سلام الله عليه - وقتي مي بيند كه يك حاكم ظالمي، جائري در بين مردم دارد حكومت مي كند، تصريح مي كند حضرت كه اگر كسي ببيند كه حاكم جائري در بين مردم حكومت مي كند، ظلم دارد به مردم مي كند بايد مقابلش بايستد و جلوگيري كند هر قدر كه مي تواند. با چند نفر، با چندين نفر كه در مقابل آن لشكر هيچ نبود لكن تكليف بود آنجا كه بايد قيام بكند و خونش را بدهد تا اينكه اين ملت را اصلاح كند، تا اين كه اين علم يزيد را بخواباند و همين طور هم كرد و تمام شد. خونش را داد و خون پسرهايش را داد و اولادش را داد و همه چيزهاي خودش را داد براي اسلام. مگر - ما - خون ما رنگينتر از خون سيدالشهدا است؟ ما

[ صفحه 38]

چرا بترسيم از اينكه خون بدهيم يا اينكه جان مي دهيم؟ آنها هم در ماجراي دفع سلطان جائري كه مي گفت مسلمانم، مسلماني يزيد هم مثل مسلماني شاه بود اگر بهتر نبود بدتر نبود لكن چون با ملت اينطور مي كرد و مردي بود متعدي و ظالم و ملت را مي خواست زير بار اطاعت خودش بي جهت ببرد، سيدالشهدا لازم ديد كه سلطان جائر را سراغش برود و لو اينكه جان بدهد. خوب

- ما - همين است سيره انبيا، همين بوده است كه اگر چنانچه يك سلطان جائر بر مردم حكومت مي خواهد بكند بايستيد در مقابلش و يا به هر جا مي خواهد منتهي بشود بايد برويم سراغش و نهي از منكرش و امر به معروفش كنيم و بكشيم او را پايين از آن تخت باطل. پس ما مبالاتي نداريم در اينكه كشته مي دهيم، كشته بدهيم، البته بايد هم بدهيم. [46] .

و مطلب را مهيا كردند و رفتند مدينه. مدينه رفتند و خيلي طول نكشيد كه جنگها شروع شد به دعوت قرآن يعني متن اسلام، يعني سند اسلام، جنگها در مدينه شروع شد و چندين جنگ، زياد جنگها بوده است، اين جنگها با كي بوده است؟... ببينيم اين جنگهاي متعددي كه در اسلام واقع شده، زمان رسول اكرم بوده (حالا بعد از زمان رسول اكرم باز حرف ديگر است) زمان خود پيغمبر اسلام بوده است كه متن اسلام است، ديگر هيچ حاشيه نيست، متن اسلام است، قرآن است و آن كه قرآن را آورده است براي مردم، آني كه اينها مي گويند دين را قدرتمندها درست كردند كه آن ضعفا و فقرا را، منافعشان را استثمار كنند و استعمار كنند، ببينيم كه آيا اين جنگها، جنگ اينطور بوده است كه پيغمبر اكرم همدست شده است با قدرتمندها و حمله كرده به فقرا؟ يا با فقرا ساخته و حمله كرد به قدرتمندها؟ هر كس همان ظواهر اول تاريخ را ببيند مي بيند اينطوري بوده كه پيغمبر يك دسته فقير دورش جمع بوده اند، يك دسته بوده اند كه هيچ جا نداشتند غير صفه، اصحاب صفه، يعني يك جايي كه توي اين حياط يك جايي شما فرض كنيد كه يك جايي بود به آن صفه مي گفتند، اينها آنقدر بيجا بودند كه اصحاب صفه اي داشتند و اصحاب پيغمبر بودند و آنجا مي خوابيدند، اينقدر بي چيز بودند، چيزي نداشتند اينها، فقرا بودند، اينها بودند كه در جنگها يك خرما را (در تاريخ است اينها) يك دانه خرما را اين مي گذاشت

[ صفحه 40]

دهانش كه يك خرده اي چيز پيدا كند درمي آورد

مي داد به آن، آن هم مي گذاشت دهانش بعد درمي آورد مي داد به آن، جنگ هم بود داراييشان اين بود، وضع زندگي، آني كه اطراف پيغمبر جمع شده بودند گداها بودند، خوب فقرا و گداها جمع شدند دور پيغمبر، همين فقرا و گداها با تعليم قرآن در زمان خود رسول اكرم حجاز را فتح كردند، آنهايي كه هيچي بودند.... تمام جنگهايي كه پيغمبر كرده است با اين مشركين عرب، مشركين طاغي بوده، مشركين قدرتمند بوده، جنگجو بوده... ما بايد ببينيم كه آيا اين قرآن كه متن اسلام است و اين پيغمبر كه آورنده اسلام و آن وقت اسلام بي حواشي بوده و خود اسلام بوده، متن اسلام بوده، اين اسلام در آن متن اوليه اي كه هيچ ديگر تصرفي از هيچ جا در آن نبوده، اين آيا مردم را دعوت كرده به اينكه با اغنيا بسازيد؟! اغنيا اگر از شما چيزي بردند، اين قدرتها اگر آمدند و مال شما را برداشتند، شما ديگر حرف نزنيد؟! شما ان شاء الله بهشت مي رويد، حرف نزنيد؟! يا همين قرآن مردم را، اين گداها را، - عرض مي كنم - فقير، آن فقيرها كه نه مكان داشتند و يك عده كثيري از آنها روي صفه مسجد يعني يك جاي بي سقف، زمين بي سقف آنجا زندگي مي كردند و پهلوي هم مي خوابيدند و هيچ چيز هم نداشتند كه بخورند، يك چيزي يا به آنان مي دادند يا از اين طرف و آن طرف مي رفتند پيدا مي كردند مي خوردند و آن جمعيتي كه يك خرما را اينطوري دور مي زدند، با اين جمعيت راه افتاد و حجاز را، قدرتمندها را عقب زد، اين افيون است؟ يا اين محرك است؟... اين اسلام

آمده است كه بسازند با كسري [47] و مردم را بگويد تبعيت كنيد از كسري؟! اين آمده است كه بسازد با سلطان

[ صفحه 41]

روم و بگويد به مردم روم، تعليم كند كه بسازيد با اينها؟! يا اين آمد و دو تا امپراطوري را شكست داد و عقبشان زد براي اينكه عدل را در عالم و براي اين فقرا براي اينكه اين فقرا را آنها مي خوردند جلويشان را بگيرد؟... مي آييم سراغ آنهايي كه اسلام در زمان خودش يعني زماني كه متن بوده است و پيغمبر بوده و قرآن، پيغمبر بوده و قرآن، بعدش هم در زمانهاي بعدي كه اسلام با چيزها، جنگها، جنگهاي بين همين طايفه طبقه سه بوده است با امپراتوريها، منتهي اسلام همچو قدرتي داده بود به اين يك عده جمعيت كم، چند هزاري كه رفتند امپراتوري روم را فتح كردند و امپراتوري ايران را هم فتح كردند، امپراتوري ايران كه وقتي كه مثلا در جنگها تجهيز قوا مي كردند، اسبهايشان چه و عرض مي كنم زينهاي اسب طلا، نمي دانم چه بساطي اينها داشتند، همين سر و پا برهنه ها را، همينهايي كه پياده مي رفتند و چندتايشان يك شتر داشتند و البته يكي يك شمشير داشتند، قدرت داشتند، شمشير داشتند اما چند نفر با هم يك شتر داشتند و چند نفر با هم مثلا يك اسب، ده تا اسب در يك جمعيتشان پيدا مي شد، اسبي نداشتند، شتر حسابي نداشتند، اسبي نداشتند،آذوقه حسابي نداشتند اما قدرت داده بود اسلام به اينها يعني تحت تعليمات متن اسلام و آن كسي كه متن اسلام را پياده كرده بود، يك همچو قدرتي به مسلمين داده

بود كه همين آدمهايي كه ديروز چيزي نبودند و يك عده فقرايي با هم آنجا مي لوليدند، امروز شمشير را كشيدند و دو تا امپراتوري كه تمام دنيا، آن وقت از اينجاها خبري نبوده، آن وقت اين دو تا امپراتوري بوده است و يكي روم بوده و يكي ايران بوده است، اين دو امپراتوري را، اين يك مشت عرب مفلوك و گدا كه شمشير چند تا در اين مثلا ده هزار، بيست هزار نفر بوده، اينها همه شمشير نداشتند، همه زره نداشتند همه چيز

[ صفحه 42]

نداشتند، با همين دست خالي راه افتادند لكن قدرت روحي داشتند. [48] .

سادات بودند، از آنها بود لكن فقير بود، از طبقه فقرا بودند اينها، تا آخر هم با همين فقر زندگي كردند و مع ذلك اين كارها را انجام دادند، از همين طبقه در مكه پيدا شد و اشراف مكه و سرمايه دارها و قافله دارها و اينها با او مخالفت كردند به اندازه اي كه نمي توانست ديگر آفتابي بشود، توي غار رفت، مدتها در غار محبوس بود آنجا تقريبا، تا كارهاي تبليغات زير زميني را اينجا كرد. يك عده اي را با خودش همراه كرد و بعد ديد اينجا زورش به اينها نمي رسد با مردم مدينه بست و بند كرد و تشريف بردند مدينه، در مدينه هم كه رفتند وارد نشدند به يك طايفه چيزدار، به همين فقرا، به همين مردم ضعيف. مسجد پيغمبر اكرم هم مثل اين مسجدهاي شما نبوده است مسجد اعظم [51] ، يك جاي كوچكي، يك سقفي با اين چيزهاي خرما، با اين چيزهاي خرما يك چيزي درست كرده بودند، يك ديوار اينقدري هم براي اين كه مثلا حيوانات وارد نشوند با يك چيزي گلي

[ صفحه 44]

يا از همينها درست كرده بودند. اما سرنوشت اسلام را در يك همچو مسجدي درست مي كردند. مسجد بود، همچو نبود كه قبه و بارگاه باشد و ميان تهي، از آن تأسيسات خالي لكن از همان جا روم و ايران را شكست دادند، هر چه هم بخواهند اينها گريه كنند. اين پيغمبر اكرم از همين طبقه پايين به طوري كه وقتي هم مدينه تشريف بردند باز اصحابي ايشان داشتند كه خانه نداشتند، هيچ خانه نداشتند، در مسجد اينها مي خوابيدند، يك صفه اي بود كه اصحاب

صفه مي گفتند، عده اي آنجا پهلوي هم همان جا مي خوابيدند زندگي شان همان بود. زندگي نداشتند وقتي هم مي خواستند جنگ بروند هر چند نفرشان يك شتر، هر چند نفرشان يك شمشير، اين جوري بود وضعشان. هيچي، هيچ خبري نبود در كار. از اين طبقه بودند، در مقابل كي؟ جنگهاي پيغمبر با كي بوده؟ آيا پيغمبر آمده اين طبقه مستضعف را خواب كند كه آنها بمكندش؟! يا آمد و اين طبقه ضعيف را، اين مستضعفين را برانگيخت؟ جنگهاي پيغمبر همه اش با همين اشراف بود و با همين باغدارها و با همين سرمايه دارها و با همينها و بعد هم با سلاطين و با كسان ديگر. [52] .

[ صفحه 45]

صفحه 46]

در يك وضعي باقي هستيم در دنيا

[ صفحه 47]

كه همه مي دانيد دنيا الان چه خبر است و بر بلاد مسلمانها چه مي گذرد و بر كشورهاي مظلوم چه ظلمها واقع مي شود، اساس همه اينها همان حب مسند و رياست است. حب قدرت است كه امريكا را وادار مي كند كه اين جنايتهايي كه در طول تاريخ بيسابقه است، انجام بدهد و حب سلطه و رياست است كه شوروي را برمي انگيزد كه اينطور با مردم دنيا و مظلومين دنيا رفتار كند و حب نفس است كه كشورهاي اسلامي سران كشورهاي اسلامي در مقابل جناياتي كه از اين قدرتها واقع مي شود و از وابستگان آنها واقع مي شود بي تفاوتند. اگر چنانچه اين حب نفس در اين سران كشورهاي اسلامي نبود و اين حب جاه و قدرت نبود، با اين فجايع كه واقع شده است، با اين ظلمهايي كه واقع شده است بر ايران و بدتر از او بر لبنان نمي نشستند تماشا كنند.

اگر اين حب جاه نبود كه ارث شيطان است و از اول شيطان براي همين خصيصه اي كه داشت، مطرود شد و چون خودش را از آدم بالاتر مي دانست و خودش را نار مي دانست و آدم را طين و آن نورانيت آدم را ادراك نكرده بود، موجب اين شد كه مطرود شد و قسم خورد كه همه را مطرود كند، يعني همه بشر را و الان دارد او موفق مي شود در مقابل همه انبيا. اين حمله اي كه صدام به ايران كرد، خوب، همه مي دانيد كه براي اين بود كه سردار قادسيه بشود و آن مسائل و اين حمله اي كه اسرائيل بر لبنان

در مقابل چشم همه مسلمانان منطقه و دولتهاي منطقه كرد، همه مي دانيد كه براي قدرت طلبي و جاه طلبي و امريكا هم همين و همه قدرتها هم همين. [55] .

[ صفحه 48]

خبيث، اسلام را در آنجا الغا كردند و الان دولت تركيه دولت مسلم نيست، دولت حسابش از اسلام جداست، مراسم ديني ندارد دولت، احكام ديني دولت ندارد لكن ملت شريف تركيه مسلم هستند و اينها هستند كه در سالهايي كه به مكه مي روند طايفه اينها به نسبت بيشتر از ديگران است. دولت يك همچو دولتي است، آن مرز را به اتكا به اسلام به دست آورد و آنها ديدند كه اتكا به اسلام نقطه ي بسيار بزرگي است كه با اين اتكا نمي شود دولتهاي اسلامي را از بين برد، در تركيه اسلام را از حساب دولت جدا كردند و حالا مي بينيد كه در قبرس كه از تركها كشته مي شود يك مسلم نيست كه متأسف باشد. اين تأسف دارد كه يك دولتي جوري بكند، طوري رفتار بكند كه بعد از آن كه در مقابله نصاري زمين بخورد يا از آن كشته داده بشود، دولت اسلامي ديگر بي تفاوت باشند نسبت به او. اگر يك نفر هم اظهار تأسف بكند (يك آخوند پوسيده اي مثل من) دول اسلامي كه اظهار تأسف نمي كنند براي اينكه مجد اسلامي را از دست دادند. [61] .

[ صفحه 51]

در يك قطر ديگري نباشد، همه منطقه هاي دنيا، همه بلاد دنيا از بين خواهد رفت و هيچ عاقلي اقدام به همچو جنگي نخواهد كرد. ما اگر فرض هم بكنيم كه يك لشكر اجنبي وارد بشود به مملكتمان، اين هم باز همه تجربه كردند در تاريخ كه اجنبي اگر بيايد ممكن است وارد بشود و زورش غلبه كند بر يك ملتي لكن نمي تواند بماند هميشه، وقتي كه آمد و وارد شد، هر فردي از آن را اين ملت از بين مي برد، تمامش مي كند. [64] .

در هر مملكتي هم احزاب درست كردند، حزبهاي مختلف، حزبهايي كه همه مخالف هم هستند، اين آن را بكوبد و آن اين را بكوبد، جبهه هاي مختلف، حزبهاي مختلف. من حيث لا يشعر هم و مسلمين مع الاسف به واسطه عدم توجه به عمق مسائل تحت تأثير واقع شده و مي شوند. دولت عراق علي حده و دولت ايران علي حده، هر دو مسلم اما با هم دعوا و جنگ دارند. دولت پاكستان علي حده، دولت كذا علي حده و همه شان مسلم اما

[ صفحه 54]

با هم جنگ دارند. دعوا دارند. [66] .

مال كسي است كه روي موجهاي نفت سوار است و حدسش هم درست بود و پيروزي هم مال اينها شد كه نفتهاي ما را بردند. [70] .

پخش بودند. شوروي تقريبا از بيرون تهران تا خراسان، انگلستان در قم و آن جاها و كسان ديگر هم جاهاي ديگر. ما مورد تاخت و تاز بوديم به عنوان پل پيروزي. ما بايد مورد تاخت و تاز بشويم تا آقايان پيروز بشوند بعد هم كه پيروز شدند و حال صلح پيش آمد باز ما ذبح شديم. كشورهاي ضعيف اين طورند، در حال صلح مورد تاخت و تازند و ذبح و در حال جنگ هم همين طور. ما حال صلحمان بدتر از حال جنگمان بود در حالي كه دنيا در صلح به خيال خودشان آرامش و صلح بود، اين قواي بزرگ جنگ نداشتند، فرصت داشتند كه همه چيز ما را از دست بدهند، ببرند، بگيرند از ما، ما در طول مدتي كه انگلستان و امريكا در اين جا دخالت مستقيم داشتند، هيچ چيز خودمان نداشتيم. [72] .

[ صفحه 57]

گاهي كشورها را به فساد مي كشد. اين طغيانها كه موجب اين شد كه كشورهايي به تباهي كشيده بشود براي اين است كه تزكيه نشده است كسي كه زمام امور به دستش است. شما مقايسه كنيد صدام را با يك نفر آدم عادي، يك نفر آدم عادي هر چه طغيان بكند و هر چه فرعونيت داشته باشد جز اينكه يك افراد معدودي را به تباهي بكشد يا خانواده خودش را به تباهي بكشد كار ديگري از او نمي آيد اما صدام را ببينيد كه طغيان كرده است و طاغي است و اين طغيان موجب به فساد كشيدن اين مملكت، دو مملكت بلكه يك منطقه ممكن است بشود و اگر اين طغيان در رئيسهاي جمهور بزرگ دنيا باشد، اگر رئيس جمهور امريكا طغيان بكند، طغيان او يك كشورهاي بسيار را به فساد مي كشد. جنگهاي بزرگي كه در دنيا واقع شد مثل جنگ اول و جنگ دوم براي همين بود كه طغيان در آن طبقه بالا بود و آن بالا كه مهذب نبودند، طغيان كردند و كشورهاي بزرگ را به فساد كشاندند. [73] .

[ صفحه 58]

صلح صدامي اين سنخ صلح است، نه صلح شماست كه اسلامي است و واقعا صلح را مي خواهيد. [74] .

قدم پيش برود كه مبادا بي گناهها خداي ناخواسته زيرپا بروند. پس ما بايد روي قواعد اسلامي عمل بكنيم. قدم به قدم پيش رفتيم تكه تكه جلو رفتيم و آنها خيال كردند قدرتي در كار نيست، حالا فهميدند آنها كه نه، قدرت هست، لكن قدرتمندان اين جا روي يك قواعد عمل مي كنند و قدرتمندان اشرار روي يك قواعد ديگر عمل مي كنند و لهذا آنها مراكز جمعيت را هر جا پر جمعيت است آنها به توپ مي بندند يا نارنجك مي اندازند، اين ها مي خواهند همان هدفهايي كه مربوط به قواي مسلحه آنهاست چيز بكند. [78] .

[ صفحه 61]

برد ولو به كشتن ملتها، ولو به

[ صفحه 62]

كشتن بچه ها و زنها و پيرمردها، اگر يك همچو برنامه اي بود، امروز مي ديدي كه عراق ديگر كساني را كه بتوانند انجام كاري بدهند ندارد، لكن كشور ما متعهد به اسلام است و ارتش ما متعهد به اسلام است و ارتشي است كه از بالاي سر شهرهاي بزرگ عراق مي گذرد و در آخرين نقطه عراق در مرز اردن مي كوبد مراكز نظامي عراق را و يك بمب در شهرهاي عراق نمي اندازد. اين كشور، اسلامي است و اين لشكر اسلامي و اين قواي مسلحه اسلامي است و آن كسي كه مي كوبد مسلمين را و آواره مي كند مسلمين عرب را و به تباهي مي كشد كشور اسلامي را به جرم اسلاميت، آن كس در سلك مسلمين نيست. هر چه هم فرياد بزند كه من مسلمم، فرياد بزند كه من شهادت مي دهم، لكن اين اسلام نفاق است كه بسياري اين شهادتها را مي دهند و در صدر اسلام هم مي دادند، لكن منافقيني بودند كه بالاتر از ساير كفار بودند. [80] .

تاريخ پيروز هستيد و پيروزي شما پشتوانه پيروزي

[ صفحه 63]

مستضعفين جهان است در طول تاريخ. شمايي كه با آغوش باز و با روي گشاده به طرف الله و به طرف لقاء الله و به طرف شهادت مي رويد پيروز هستيد، چه در ميدان جنگ پيروز بشويد و مي شويد و چه خداي نخواسته شكست بخوريد و نخواهيد خورد. شما آن چيزي را كه همراه داريد دشمنان شما ضد او را همراه دارند شما رضاي خدا را همراه داريد و آنها سخط خدا را. شما ايمان را همراه داريد و آنها طرفداري از كفر را. شما آرامش قلبي داريد و در اين جنگ با آرامش، با خاطر آسوده، با اين ايده كه اگر شهيد بشوم پيروزم و اگر پيروز بشوم هم پيروزم، شما اين را داريد و آنها از مرگ فرار مي كنند. بين اين دو طايفه بسيار فرق است، آنكه مرگ را در آغوش مي گيرد براي اينكه شهادت است، براي اينكه از اسلام است، براي اينكه دفاع از حق است و آنكه از مرگ فرار مي كند براي اينكه براي طعمه جنگ مي كند. [81] .

و مملكت خود را از هلاكت و سقوط برهانند. [84] .

[ صفحه 68]

كشور اسلام و نواميس مسلمين بر همه ما، بر تمام ما واجب است، با همه كوشش واجب است... ما براي حفظ اسلام دفاع بايد بكنيم. براي حفظ مملكت اسلامي دفاع بايد بكنيم... ما كه اسلام را خواستيم و مي خواهيم، اسلام اجازه نمي دهد كه ما تعدي كنيم به يك كشوري، لكن فرموده كه اگر به شما تعدي كردند، بزنيد تو دهنشان. [96] .

[ صفحه 73]

ياد گرفتن انواع نظامي بودن را براي آنهايي كه ممكن است، اين طور نيست كه - ما -

[ صفحه 75]

واجب باشد بر ما كه دفاع كنيم و ندانيم چه جور دفاع كنيم، بايد بدانيم چه جور دفاع مي كنيم. [101] .

است؛ اساس اسلام اول است، دنبال او اساس احكام اسلام است. بر همه ي ما، بر همه ي شما به مقداري كه قدرت داشته باشيم. به مقداري كه توانايي داشته باشيم واجب است

[ صفحه 76]

كه جديت كنيم در اين كه اين دفاع مقدس را ما به طور شايسته عمل بكنيم. [102] .

بگذارند براي چيزي كه نظير قمار بازي مي شود حرام است، براي تيراندازي حرام نيست، براي اسب دواني حرام نيست. سبق و رمايه [106] يكي از مسائل فقه است براي اينكه براي همه افراد مستحب است كه سواري را ياد بگيرند. حالا اتومبيل سواري و رانندگي را ياد بگيرند و براي همه است كه تيراندازي را ياد بگيرند، فنون جنگي را ياد بگيرند. بايد ملت ما جوانهايشان مجهز باشند به همين جهاز و علاوه بر جهاز ديني و ايماني كه دارند مجهز به جهازهاي مادي و سلاحي هم باشند و ياد گرفته باشند. اين طور نباشد كه يك تفنگي كه دستشان آمد ندانند كه با آن چه كنند. بايد ياد بگيرند و ياد بدهند. جوانها را يادشان بدهيد، همه جا بايد اين طور بشود كه يك مملكتي بعد از چند سالي كه بيست ميليون جوان دارد، بيست ميليون تفنگدار داشته باشد و بيست ميليون ارتش داشته باشد و يك چنين مملكتي آسيب پذير نيست و الان هم الحمد الله آسيب پذير نيست. الان هم ما پشتيبانمان خداست و ما براي او نهضت كرديم، براي پياده كردن دين او نهضت كرديم، و خدا با ماست و من اميدوارم كه شكست براي شما نباشد. [107] .

[ صفحه 78]

رشد سياسي و فرهنگي و اقتصادي بازداشت و ذخاير اين ملت فقير را به يغما برد، مواجه است، اگر غفلت شود و با قدرت و پشتكار در مقابل دشمنان بشريت خود را مهيا نكند و با بسيج عمومي كه به خواست خداوند متعالي هيچ قدرتي نمي تواند با آن مقابله كند مهياي دفاع از كشور اسلام نشود، خود را و كشور خود را با دست خود به تباهي كشانده است. من از آنچه تا كنون به همت مردان و زنان با شرف و رزمنده شده است، اميد آن دارم كه در بسيج همه جانبه آموزش نظامي و عقيدتي و اخلاقي و فرهنگي با تأييد خداوند متعالي موفق شوند و دوره تعليمات و تمرينهاي عملي نظامي و پارتيزاني و چريكي را شايسته و به طوري كه سزاوار يك ملت اسلامي به پاخاسته است، به پايان رسانند.

بكوشيد تا هر چه بيشتر نيرومند شويد در علم و عمل و با اتكال به خداي قادر، مجهز شويد به سلاح و صلاح، كه خداي بزرگ با شماست، كه دست قدرتي كه قدرتهاي شيطاني را درهم شكست پشتيبان جامعه الهي است. [108] .

[ صفحه 79]

ما بايد مهيا بشويم. مهيا شدن يكي اين است كه با قوه، چه قوه افرادي و چه قواي ديگر بايد مهيا بشوند چنانچه قرآن كريم دستور داده است و مهيا شدنمان هم به طوري باشد كه با اين مهيا شدن بترسند آنهايي كه بناي، خيال هجمه دارند، دشمنانتان بترسند از قوه شما. اگر بنا شد كه در يك كشور سي و چند ميليوني، بيست ميليون قيام كردند براي اينكه مهيا كنند خودشان را از براي دفاع، ولو آن تتمه هم در وقتي كه مقتضي شد و محتاج به دفاع شد آنها هم بايد بكنند لكن حالا كه مي خواهيم ما مهيا بشويم، بايد اين بيست ميليون يعني همه جوانها، همه اشخاصي كه ازشان كاري برمي آيد بايد خودشان را مهيا كنند، آن روزي را ملاحظه كنند كه يك وقت دشمن رو آورد به طرفشان، هم بايد تجهيزات مهيا بشود به قدري كه بترساند دشمنها را و هم بايد قواي افراد، قواي نظامي، قواي چريكي، قواي پارتيزاني بايد مهيا بشود و هم قوه ايمان بايد زياد بشود... من اميدوارم كه شما هم آن چيزهايي كه در نظام هست و يا در چريكي هست و يا در پارتيزاني هست و در اين چيزها كه هست، به شايستگي، به خوبي ياد بگيريد و هم تجهيزات به مقداري كه امكان دارد براي يك مملكت، آن تجهيزات را هم دولت فراهم خواهد كرد براي يك موقع كه لازم است. هم تجهيزات داشته باشيد كه بحمد الله ايران دارد، تجهيزات مدرن دارد ايران، و از همه اينها بالاتر قدرت ايمان است

[ صفحه 80]

كه خودتان را تربيت كنيد،

تزكيه كنيد، توجه به اين نباشد كه من با قدرت خودم مي خواهم كي را بزنم زمين و فرض كنيد غلبه كنم. توجه اين باشد كه با قوه الهي پيش برويد يعني دستتان را، چشمتان را، نفستان را، همه چيزهايي كه در اختيار شماست اينها را تبديل كنيد از قواي شيطاني به قواي الهي. انسان اگر غفلت كند، قوايش قواي شيطاني است، چشمش هم شيطاني است، دستش هم شيطاني است، لكن اگر تربيت كند خودش را همه الهي مي شود، همه قواي شما قوه الهي مي شود و قوه الهي غلبه خواهد كرد. [109] .

[ صفحه 84]

اكرم امر مي فرمايد كه: استقامت و پايدار باش در آن مأموريتي كه داري و كساني هم كه ايمان به تو آوردند و برگشتند به خدا با تو، آنها هم استقامت كنند. در اين دنيا كساني كه براي شرافت خودشان، براي شرافت اهل ملتشان، براي شرافت اسلام اموري را انجام مي دهند، كارهايي را انجام مي دهند اگر در دنبالش استقامت داشته باشند، پابرجا باشند، آنها را حوادث نلرزاند، اينها به مقاصد مي رسند، براي اينكه استقامت يك امر مهمي است و مشكلي. در سورة دومي كه سوره هود است كه داراي آن ذيل است كه همه ما مأموريم به استقامت و در رأس، رسول اكرم است، ايشان در اين سوره و در اين آيه از ايشان وارد شده است كه فرموده اند: «شيبتني سورة هود لمكان هذه الايه» به حسب اين روايت از ايشان نقل شده است كه فرموده اند: «سوره هود من را پير كرد، براي اين آيه. براي اينكه همه مأمورين را، همه ملتهاي اسلامي را، همه افراد مسلم را امر فرموده است به اينكه در مأموريتي كه داريد استقامت كنيد، پا بر جا باشيد، متزلزل نشويد، چه بسا افرادي كه ابتدائا در يك امري وارد مي شوند لكن بعضي مشكلات وقتي پيش آمد نمي توانند خوددار باشند، نمي توانند استقامت كنند و چه بسا اشخاصي كه مستقيم هستند استقامت مي كنند، پايداري مي كنند تا آخر تعليمي كه خداي تبارك و تعالي به مسلمين داده است، اين است كه بايد در مأموريتهاي خودتان استقامت داشته باشيد، پايداري داشته باشيد... رسول اكرم در عين حالي كه بالاترين موجود بود در استقامت و حضرت امير - سلام الله

عليه - در روايتي وارد شده است كه ما در جنگها هر وقت كه فشار بر ما مي آمد به رسول خدا پناه مي برديم. در عين حال خداي تبارك و تعالي مي فرمايد كه: «فاستقم

[ صفحه 85]

كما امرت» امر مي كند كه پايدار باش! نلرزاند تو را چيزي، آنجايي كه مي رسد به اينكه تو و امت پايدار باشيد. پيغمبر مي فرمايد كه: «من به واسطه اين آيه پير شدم» براي اينكه استقامت مشكل است و من گر چه مي توانم استقامت كنم و افرادي هم مي توانند، ولي همه ملت اطمينان نيست كه بتواند مستقل باشد، مستقيم باشد. استقامت در امر از خود امر مشكلتر است. چه بسا پيروزيهايي كه براي يك ملتي پيش مي آيد براي اينكه استقامت در آن امر كه موجود شده است ندارند، سستي مي كنند آن پيروزي از دستشان مي رود. [119] .

يزيد و بني اميه را رسوا كرد. شما هم شيعيان همان حضرت هستيد، شما هم در اين نبردهاي بزرگي مثل نبرد آبادان و مثل تنگه چزابه و مثل بستان كاري كرديد كه اعجاز

[ صفحه 86]

بود، اعجاز بود از باب اينكه يك جمعيت كم با عده و عده كم و با ايمان بزرگ اين اعجاز را آفريدند و صدام كه اين كار غلط را به تخيلاتي كه كرده بود انجام داد، الان پشيمان شده است و به همه دولتها براي كمك دست دراز كرده است و از همه كشورها كمك خواسته است و همه هم، تقريبا اكثر قريب به اتفاق هم به او كمك مي كنند و همه كمكهايي را كه آنها كرده اند نتوانسته اند يك ايماني براي او بفرستند، براي اينكه در خودشان هم نبود.

اشتباهشان در همين است كه خيال مي كنند زيادي جمعيت و زيادي اسلحه كار انجام مي دهد و نمي دانند كه آن چيزي كه كار را انجام مي دهد بازوي قوي افراد است. افراد كم با بازوان قوي و قلب مطمئن و قلب متوجه به خداي تبارك و تعالي و عشق به شهادت و عشق به لقاء الله، اينهاست كه پيروزي مي آورد. پيروزي را شمشير نمي آورد پيروزي را خون مي آورد. پيروزي را افراد و جمعيت هاي زياد نمي آورد پيروزي را قدرت ايمان مي آورد «ما اكثر الضجيج و اقل الحجيج» [120] حاجي خيلي مي رود به مكه، لكن آنكه حج الهي را به جا مي آورد، آن كم است. و سپاه پاسدار و بسيج و همه اينها، ارتشي و اينها، آن اقليتي هستند در جنگ و آن اقليتي هستند در نبرد كه «كم من

فئة قليلة غلبت فئة كثيرة باذن الله» [121] . [122] .

زندگي كردند و با چه مصيبتهايي استقامت كردند و در اين بيست و چند سال كه پيغمبر اكرم در بين اين مردم بود چه مصيبتهايي از همين مردم ديد و چه مصيبتهايي را پيش بيني كرد و توجه به اينكه او ولي

[ صفحه 88]

امر اين ملت است و استقامت اين ملت هم از او خواسته شده است و «فاستقم كما امرت و من تاب معك» اين است كه موجب نگراني رسول خداست. [124] .

است. قيام براي خدا و استقامت در آن قيام. تا اين جا قيام كرديد و پيروز شديد، اگر استقامت كنيد پيروز خواهيد شد، اگر استقامت كنيد اين عده اي كه درصدد توطئه هستند ريشه كن خواهند شد. [128] .

به اين است كه هر كس در هر شغلي كه هست آنجا را خوب عمل بكند. همان طوري كه پاسدارها و ارتش ما در جبهه ها پايداريشان به اين است كه جنگ را خوب عمل بكنند و پيش ببرند. پايداري كشاورز اين نيست كه جنگ بكند، پايداري كشاورز اين است كه كشاورزيش خوب باشد. پايداري بانكدارها اين است كه خوب عمل بكنند و پايداري افرادي كه پرسنل اداره ماليه هستند،[پايداري]آنها اين است كه خوب عمل بكنند، ناراضي درست نكنند... ما بايد دنبال اين باشيم كه اين آيه شريفه را كه فرموده است كه «فاستقم كما امرت و من تاب معك» پيغمبر كه فرمود كه من ريشم سفيد شد براي اينكه «و من تاب معك» پهلوش است يعني پيغمبر مأمور شده است كه اشخاصي هم كه همراه او هستند، اشخاصي هم كه ايمان به او آوردند، آنها هم استقامت كنند و آن شما هستيد. بايد استقامت كنيد و ادامه بدهيد به اين نبردي كه كرديد. نبردي كه با همه كشورهاي مخالف اسلام و با ابرقدرتها كرديد بايد ادامه بدهيد و ادامه به اين است كه هر كس در هر جا هست كار خودش را خوب انجام بدهد. [140] .

[ صفحه 95]

مقاومت كردند و از سختيها نهراسيدند تا پيروز شدند... مردم بايد محكم بايستند و از اسلام و كشور دفاع كنند و از توطئه ها به خود هراس راه ندهند كه اگر كمي عقب بنشينند، بايد دست از اسلام بكشيم و تكليف ما بر خلاف اين است.

مردم انقلاب كردند، بايد پاي زحماتش هم بنشينند. مردم، پيغمبران و پيغمبر اسلام (ص) را و ابراهيم (ع) را در نظر بگيرند، ببينند كه با آنها چه مخالفتها شد، ولي دست از هدفشان نكشيدند. اگر ما مسلمانيم، بايد دنباله رو آنها باشيم. دنباله روي از آنان كه فقط روزه و نماز و مسجد نيست. دنباله روي از آنان مبارزه براي حفظ اساس اسلام است. بايد براي حفظ اساس اسلام تا آخر ايستاد و پيشروي كرد. [141] .

حضرت امير را به شهادت رساندند. [162] .

خودش، تو خانه ي خودش، بعد از چندي فتح مكه به دست او شد و آن قلدرها و آن ثروتمندها و آن قدرتمندها همه در تحت سيطره ي او واقع شد و فرمود «انتم الطلقاء» مي گويند آزادتان كردم، برويد. اين يوم الله است. يوم خوارج، روزي كه اميرالمؤمنين - سلام الله عليه - شمشير را كشيد و اين فاسدها را، اين غده هاي سرطاني را درو كرد اين هم يوم الله بود. اين مقدسهايي كه پينه بسته بود پيشانيشان لكن خدا را نمي شناختند، همينها بودند كه كشتند اميرالمؤمنين را. قيام كردند در مقابل اميرالمؤمنين - سلام الله عليه - از لشكر خودش بودند، قيام كردند در مقابل او براي خاطر آن قضايايي كه در صفين واقع شد و امام (ع) ديد كه اگر اينها باقي باشند، فاسد مي كنند ملت را. تمامشان را كشت الا بعضي كه فرار كردند. اين يوم الله بود. روزهايي كه خداي تبارك و تعالي براي تنبيه ملتها يك چيزهايي را وارد مي كند، يك زلزله اي وارد مي كند، يك

[ صفحه 110]

سيلي وارد مي كند، يك طوفاني وارد مي كند كه شلاق بزند به اين مردم كه آدم بشويد، اينها هم يوم الله است. چيزهايي است كه به خدا مربوط است. [164] .

هشتصد هزار نفر نظامي مجهز به جنگ آورده بود، اينها با سي هزار نفر غلبه كردند. يكي از سردارهاي اسلام آن وقت گفت كه شصت هزار نفر جلو آمدند پيشاهنگند از دشمن و دنبال آنها هم هشتصد يا هفتصد هزار نفر دشمن هست، ما اگر يك ضربه اي به اينها نزنيم اينها جري مي شوند. اين سردار گفت كه سي نفر همراه من بيايد شب مي رويم و به اين شصت هزار نفر شبيخون مي زنيم، سي عدد. تمام لشگرشان هزار نفر بود گفتند كه آخر شصت هزار نفر هم آدم مقابل دو هزار نفر نمي شود. بالاخره راضي اش كردند اين را كه شصت نفر ببرد، هر آدم مقابل هزار نفر. شب، شبيخون زدند و تار و مارشان كردند، شكستشان دادند، شكستي كه بعد منتهي شد به اينكه آن لشكر بعد را هم اينها شكست دادند.

چه بود كه شصت نفر آدم، شصت هزار نفر آدم را، شصت نفر

[ صفحه 111]

آدمي كه مجهز به آن جهازها نبودند، شصت هزار آدم را كه به آن جهازها مجهز بودند شكست دادند. براي اين بود كه اينها يافته بودند اين مطلب را كه ما اگر كشته بشويم به شهادت مي رسيم. با اين روحيه قوي، كه ما بكشيم سعادتمنديم، كشته بشويم هم سعادتمنديم، با اين روحيه قوي با همچو روحيه اي پيش رفتند و شكست دادند. در عين حالي كه لشكر اسلام در آن وقت يك لشكر بسيار ضعيفي است از حيث قواي مادي، و تجهيزات جنگي هم نداشتند، هر چند نفرشان گاهي يك شمشير، يك شتر، اسب كم و گاهي وقت ها يك روز، يك شبانه روز را

با يك خرما يك نفر آدم زندگي مي كرد و در يك نقلي هست كه در يك جنگي يك خرما را اين مي گذاشت دهن خودش يك قدري شيرين مي شد، مي داد به رفيق خودش، او مي داد به رفيقش، او به رفيقش، او مي داد، او مي داد تا آخر، اما روحيه قوي بود. قدرت روحي، آن قدرت روحي است كه انسان را پيروز مي كند، هر چه تجهيزاتشان زياد باشد و هر چه هي عيش و نوش داشته باشند، روحيه شان ضعيف است. [165] .

جهت مجهز شدند و همه قشرها را تجهيز كردند بر ضد رسول خدا (ص) و بحمدالله موفق نشدند امروز همان معني است، همان معنايي كه در صدر اسلام بود. و مواجهه اسلام بود با كفر و پيغمبر اكرم تجهيزاتي نداشتند. اينها عددشان كم، تجهيزاتشان كم و آن طرف داراي ثروتهاي زياد، تجهيزات زياد مع ذلك چون خدا مي خواست، چون اتكالشان به خدا بود، از اين جهت غلبه كردند. افراد كم بر افراد زياد غلبه كردند و

[ صفحه 113]

افرادي كه هيچ تجهيزات صحيحي نداشتند، بر افرادي كه، قشرهاي مختلفي كه از اطراف جزيرة العرب جمع شده بودند كه نگذارند اسلام محقق بشود، افراد كم و تجهيزات كم، بر افراد زياد و تجهيزات زياد غلبه كردند براي اينكه اتكالشان به خدا بود. يك نفر از اينهايي كه با اراده تابع اراده خدا مي رفت، عده اي از آنها را از بين مي برد. [167] .

كردند به مدينه. در آنجا خوب، افرادشان يك سري آمدند جمع شدند، ده سال هم كه در آنجا بودند تمام همشان بر اين بود كه با اين قلدرها جنگ بكنند و اينهايي كه ظالم بودند، اينهايي كه منافع ملتها را مي خواستند بخورند، با اينها جنگ كرد تا اينها را آن مقداري كه شد ساقط كرد ولي صبر مي كرد. اين مسلمين كه در آن وقت جنگ مي كردند، جنگهايشان جنگهايي بود كه وقتي انسان تاريخ را مي بيند تعجب مي كند چطور اينها با اين عدد كم آن طور شهامت داشتند...

[ صفحه 115]

پيغمبر (ص) در بعضي از جنگها شكست مي خورد شكست خورد در بعضي جنگها، حضرت امير در جنگ با معاويه شكست خورد، حضرت سيدالشهدا را كشتند، اما اطاعت خدا بود، براي خدا بود، تمام حيثيت براي او بود از اين جهت هيچ شكستي در كار نبود، اطاعت كرد، تمام شد با اينكه خوب شكست هم داد همه را، همه ي سلطنت معاويه و اينها را، به هم زد همه اوضاع را، تا حالا هم الان هست. [170] .

اين پيش قدمهايشان در مقابل تمام جمعيت اسلام بود و مع ذلك اينها غلبه بر آنها كردند و اين نبود جز اينكه ايمان بود كه غلبه پيدا مي كرد و در ايران هم اين معنا پيدا شد. [171] .

[ صفحه 116]

شما را موفق كند. [175] .

[ صفحه 118]

بزرگترين امپراتورها آن وقت اينها بودند. اين يك مشتي عرب

[ صفحه 119]

از باب اينكه قوي بودند، ايمان داشتند و از ملت بودند و اين طور نبود كه بخواهند براي استفاده يك كاري بكنند، مي خواستند خدمت بكنند اينها، در مقابل آنها ايستادند و از آن طرف با اينكه عدد زياد بود و تجهيزات زياد بود - و عرض مي كنم كه - اسبها كذا و زين اسب طلا و اينها لكن روحيه نداشتند، اينها را در يكي از جنگها مي بستندشان در ذوالسلاسل ديگر، مي بستند اينها را كه مبادا فرار كنند، با زنجير مي آوردند كه جنگ بكنند. عربها شمشير را كشيده بودند و ريختند همه اينها را بين بردند و يك عدد كمي با تجهيزات ناقص، يعني ناقص كه نمي شود اصلا اسم تجهيزات روي آن بگذاري يك چند تا شمشير و يك چند تا اسب و يك چند تا شتر و اينها براي اينكه روحيه اينها روحيه مادي بود، ضعيف، روحيه آنها روحيه معنوي بود و قوي. [177] .

ايران هم كه غلبه كرد، در صورتي كه آنها همه چيز داشتند. آنها يراقهاي اسبهايشان از قراري كه گفتند

[ صفحه 120]

طلا بوده است لكن ايمان نداشتند، ميانشان تهي بود. هر چه بود يك صورت بود، هر چه بود يك ساز و برگ بود اما ميان تهي بود، اين روحيه در آنها نبود كه ما اگر بكشيم هم بهشت مي رويم. اگر كشته بشويم هم بهشت مي رويم، اين روحيه در آنها نبود، در اينها بود و اين روحيه غلبه كرد. [178] .

ايمان و اينها دست پر بودند در ايمان، غلبه كردند. [179] .

[ صفحه 121]

شما هست، براي دنيا

[ صفحه 122]

مي زنند، آنهايي كه اعتقاد به ماوراي طبيعت ندارند، اعتقاد به قيامت ندارند، اعتقاد به بهشت و جهنم ندارند، آنها براي همين دنياست، مي خواهند دنيايشان درست بشود. خوب كسي كه مي خواهد دنيايش درست بشود، اگر بميرد، هيچ اين نمي تواند بزند تا آنجايي كه بميرد، اين مي خواهد هي خودش را حفظ كند كه غلبه كند و دنيايش چه بشود. اما اين آدمي كه براي خدا، اين آدمي كه براي مقصد الهي قدم برمي دارد و وارد ميدان مي شود، اين آدم براي دنيا نيست تا اينكه لرزه اي در قلبش بيايد، اين براي خداست. شما الآن كه مهيا هستيد و رفقاي شما، دوستان شما و آنهايي كه تربيت مي خواهند بشوند به اين تربيت اسلامي، به اين تربيت نظامي، اينها اين حربه اسلام كه، سلاح اسلام كه عبارت از ايمان است، بايد به اين هم مجهز بشوند و اگر به اين مجهز شدند، اين، طرفشان را مي ترساند. [181] .

كرد. اين اسلام است كه اين كار را مي كند، اين ايمان است كه اين كار را مي كند. [185] .

و هر يك شما در مقابل چندين نفر از آنها مي تواند عرض اندام كند.

[ صفحه 126]

شما مي دانيد كه تمام كشورها تقريبا پشتيبان صدامند و به او هم پول مي رسانند و هم اسلحه مي رسانند و هم نفرات مي فرستند بسياريشان، و ما بحمدالله نه احتياج به پول ديگران داريم و نه احتياجي به پرسنل ديگران داريم و نه احتياج به تاييد ديگران. ما كه اتكايمان به خداست از كي تأييد بخواهيم؟ ما كه اتكايمان به مبدأ غني مطلق است از كي خواستار جهات مادي بشويم؟ ما كه با تكبير اين جبهه ها را فتح مي كنيم از كي بخواهيم كه با ما همراهي كند؟ ما از خدا مي خواهيم. ما از خدا مي خواهيم كه با آن جنود غيبيه كه دارد و با آن ملائكة الله كه هست به ما كمك بفرمايد و مي فرمايد، لكن شرط اين است ما به عهد خود باقي باشيم، عهدي كه با اسلام داريم، حفظ اسلام، حفظ كشور اسلامي، حفظ نواميس اسلامي. ما بايد اين توجه را هيچ وقت از خود بيرون نكنيم، از مغز خود بيرون نكنيم كه ما بندگان خدا هستيم و در راه او و در سبيل او حركت مي كنيم و پيشروي مي كنيم. اگر شهادت نصيب شد سعادت است و اگر پيروزي نصيب شد سعادت است. [188] .

با آن ضربتي كه همين موجودي كه يك ضربتش افضل از عبادت ثقلين است به خاك و خون مي كشد، آن ميزان است، آن كه

[ صفحه 127]

ضربت ها را وارد مي كند ميزان است. [189] .

شهادت را براي خودشان سعادت مي دانستند و اين روحيه كه در آنها بود آنها را غلبه داد بر روم و ايران دو امپراتوري بسيار بزرگ، كه آن دو امپراتوري روم و ايران هر دو قويتر از حالاي اين دو معموره است و بعدها مسلمين كم كم آن قدرت ايمان را از دست دادند و وارد شدند در شئون دنيا و دلبستگي به همين ماديات... همان روحيه كه در صدر اسلام بود و مسلمين دنبال شهادت مي رفتند، جنگ مي رفتند و اگر از جنگ برمي گشتند شايد پيش خودشان معلوم بود، اين تا يك حدودي در ايران پيدا شد به طوري كه جوانهاي برومندي كه اول جواني شان بود و هست چه در آن وقتي كه من نجف بودم و چه حالا كه ايران هستم و چه قبل از اين پيروزي و چه بعد، اينها از من مي خواهند كه دعا كنم شهيد بشوند و جدا دعا مي خواهند و بعضيها تأسف مي خورند، اظهار تأسف مي كنند كه ما نشديم. [205] .

[ صفحه 133]

بي گناه شما در سرزمينهاي مقدس فلسطين جاري است و هنگامي كه مشاهده مي كنيد سرزمينهاي ما به دست صهيونيستهاي تبهكار ويران گشته، در اين شرايط هيچ راهي جز ادامه جهاد نمي ماند و بر همه مسلمانان واجب است كه كمك هاي مادي و معنوي خود را در اين جهاد مقدس

[ صفحه 152]

صرف كنند و خداوند پشتيبان اين اراده است. «والله من وراء القصد.» [248] .

الي الجبهات؟

جواب: الدفاع عن الاسلام و المسلمين و بلادهم واجب كفائي و لا يجب في مثله الاستيذان من الابوين [292] [293] .

[ صفحه 169]

.

سازد.

كليه ارگانهاي دولتي و نهادهاي انقلابي اعم از وزارتخانه ها و

[ صفحه 180]

ادارات تابعه خصوصا وزارت صنايع و بازرگاني موظفند همكاري هاي لازم را مبذول دارند. اميد است مردم معظم و روحانيون و ائمه جمعه و جماعات عظيم الشأن در سراسر ايران با ياري و همكاري خود موجب جلب عنايات خاصه خداوند متعال و رضاي حضرت بقية الله الاعظم - ارواحنافداه - گردند.

لازم است جنابعالي اينجانب را از جريان امور و خداي نخواسته اگر در تحقق اهداف فوق به مانعي برخورديد، مستحضر نماييد. از خداوند متعال توفيق و تأييد همگان را خواستار است. [317] .

والسلام عليكم و رحمة الله

روح الله الموسوي الخميني

مسلمان پيرو خط امام، صحيفه نور 13، ص 5 - 144.

[18] 8 / 4 / 60، بيانات امام در جمع اقشار مختلف مردم، صحيفه نور 15، ص 50.

[19] 15 / 1 / 64، بيانات امام در جمع ائمه جماعات قم و... به مناسبت ميلاد اميرالمؤمنين، صحيفه نور 19، ص 6 - 135.

[20] 14 / 8 / 57، بيانات امام در مورد تبليغات اجانب عليه اسلام و روحانيت، صحيفه نور 3، ص 8.

[21] 17 / 8 / 57، بيانات امام در مورد توبه و تعهدات دروغين شاه، صحيفه نور 3، ص 68.

[22] 21 / 8 / 57، بيانات امام پيرامون ابعاد سياسي، عبادي اسلام، صحيفه نور 3، ص 122.

[23] 17 / 4 / 58، بيانات امام در جمع كاركنان جامعه اسلامي وزارت دارايي، صحيفه نور 8، ص 2 - 81.

[24] كهف / 6.

[25] «لافضل لعربي علي عجمي و لا عجمي علي عربي»، تفسير درالمنثور؛ ج 7، ص 580.

[26] 27 / 6 / 58، بيانات امام در جمع گروهي از علما و نمايندگان مردم تبريز، صحيفه نور 9، ص 162.

[27] 2 / 7 / 58، بيانات امام در جمع فرماندهان سپاه، صحيفه نور9، ص 192.

[28] 11 / 8 / 58، بيانات امام در جمع دانشجويان عربستان سعودي مقيم ايران، صحيفه نور 10، ص 117.

[29] 21 / 9 / 58، بيانات امام در جمع جامعه پيشه وران اصفهان، صحيفه نور 10، ص 275.

[30] 2 / 10 / 58، بيانات امام در جمع كاركنان بخش خبر صدا و سيما، صحيفه نور 11، ص 84.

[31] 20 / 3 / 59، بيانات امام در جمع مديران صندوقهاي قرض الحسنه سراسر كشور، صحيفه نور

12، ص 171.

[32] 15 / 4 / 59، بيانات امام در جمع پرسنل نيروي دريايي ارتش، صحيفه نور 12، ص 223.

[33] «لعلك باخع نفسك الا يكونوا مؤمنين» اي رسول، تو چنان در انديشه هدايت خلقي كه خواهي جان عزيزت را از غم اينكه ايمان نمي آورند هلاك سازي (شعرا / 3).

[34] «ضربه ي علي يوم الخندق افضل من عبادة الثقلين» بحارالانوار؛ ج 39، ص 2 - 1.

[35] 4 / 11 / 59، بيانات امام در جمع نمايندگان مجلس و هيأت دولت، صحيفه نور 14، ص 3 - 22.

[36] نهج البلاغه، خطبه ي 15.

[37] جنگ جمل در بصره به سركردگي عايشه و طلحه و زبير، جنگ صفين در مكاني به همين نام با معاويه و جنگ نهروان با خوارج.

[38] 18 / 6 / 60، بيانات امام در جمع ائمه جماعات استان خراسان، صحيفه نور 15، ص 9 - 146.

[39] 23 / 10 / 60، بيانات امام در ديدار با رئيس جمهور، صحيفه نور 16، ص 2.

[40] 19 / 10 / 61، بيانات امام درديدار با رئيس ديوانعالي كشور، صحيفه نور 17، ص 149.

[41] اشاره به لشكري كه پيامبر (ص) براي فرستادن به مرز روم تهيه ديده و فرماندهي آن را بر عهده اسامة بن زيد نهاده بود.

[42] 14 / 3 / 62، بيانات امام در ديدار با رئيس مجلس و نمايندگان، صحيفه نور 17، ص 277.

[43] قاتلوهم حتي لا تكون فتنة (بقره / 193، انفال / 39.).

[44] 20 / 9 / 63، بيانات امام در ديدار با رئيس جمهور...، صحيفه نور 19، ص 4 - 83.

[45] 23 / 7 / 57، بيانات امام در مورد مطالعه اجانب در مورد شرقيان،

صحيفه نور 2، ص 164.

[46] 3 / 8 / 57، بيانات امام در مورد عفو زندانيان سياسي رژيم شاه، صحيفه نور 2، ص 208.

[47] حكومتهاي شاهنشاهي ايران را كسري مي ناميدند و كسري نام كاخي است در شهر مدائن عراق و هنگام تولد حضرت محمد مصطفي (ص) سقف اين كاخ ترك مي خورد و چند كنگره ي اين كاخ فرو مي ريزد.

[48] 14 / 8 / 57، بيانات امام در مورد تبليغات اجانب عليه اسلام، صحيفه نور 3، 7 - 5.

[49] 29 / 2 / 58، بيانات امام در جمع نمايندگان مردم بحرين و پاكستان، صحيفه نور 6، ص 202.

[50] 5 / 4 / 58، بيانات امام در جمع كاركنان جهاد سازندگي و شركت نفت، صحيفه نور 7، ص 205.

[51] اشاره به مسجد اعظم قم در جوار حضرت معصومه كه توسط آيت الله بروجردي ساخته شد.

[52] 12 / 6 / 58، بيانات امام در جمع خانواده شهيد سرهنگ فراشاهي، صحيفه نور، 9، ص 29.

[53] 2 / 10 / 58، بيانات امام در جمع بخش خبر صدا و سيما، صحيفه نور 11، ص 81.

[54] 8 / 6 / 59، بيانات امام در جمع دانشجويان پاكستاني، صحيفه نور 13، ص 53.

[55] 9 / 6 / 61، بيانات امام در ديدار با رئيس مجلس و نمايندگان، صحيفه نور 16، ص 3 - 272.

[56] 11 / 9 / 61، بيانات امام در جمع ائمه جمعه و روحانيون همدان، صحيفه نور 17، ص 97.

[57] 19 / 9 / 63، بيانات امام در رابطه با تقويت ستاد انقلاب فرهنگي، صحيفه نور 19، ص 80.

[58] 8 / 3 / 66، بيانات امام در جمع مسئولان كشوري

و لشكري، صحيفه نور 20، ص 86.

[59] جنگ جهاني اول (1914 - 1918 م.)بين متفقين (امپراتوري بريتانيا، فرانسه، روسيه، ايتاليا، ايالات متحده آمريكا، ژاپن، بلژيك، صربستان، مونته نگرو، يونان، پرتغال، روماني) و دول مركزي (آلمان، اتريش -مجارستان، عثماني، بلغارستان). تعداد تلفات 10 ميليون نفر كشته و 20 ميليون نفر مجروح تخمين شده است. با قتل وليعهد اتريش در سارايوو مركز بوسني به دست يكي از اهالي صربستان، اتريش به صربستان اعلان جنگ داد. دولت عثماني در نوامبر 1914 به كمك آلمان و اتريش وارد جنگ شد. سپاهيان عثماني از راه فلسطين به كانال سوئز حمله كردند ولي توفيقي نيافتند. اعراب حجاز در 1916 بر عليه حكومت عثماني شوريدند و اين شورش تا دمشق گسترش يافت.

متفقين در فوريه 1917 كوت العماره، و در ماه مارس بغداد و در سپتامبر اورشليم را تصرف كردند. در سپتامبر 1918 در فلسطين تقريبا همه ي ارتش عثماني اسير شد و سوريه به اشغال درآمد.

دمشق، حلب و ارتش عثماني در دجله تسليم شدند و قسطنطنيه (استانبول) به خطر افتاد و 30 اكتبر دولت عثماني قرار داد متاركه ي جنگ را امضا كرد. (دايرة المعارف فارسي، به سرپرستي غلامحسين مصاحب، ج 1، صص، 7 - 755) جنگ جهاني اول به حيات امپراتوري عثماني خاتمه داد. حجاز و نجد، متحد شده و عربستان سعودي را تشكيل دادند. يمن و مصر از سلطه امپراتوري عثماني درآمد و در فلسطين صهيونيست ها فرصت يافتند تا دست به ايجاد «كانون ملي يهوديان» بزنند. (فرهنگ تاريخي - سياسي ايران و خاورميانه، غلامرضا علي بابايي، رسا، ص 210).

[60] مصطفي كمال پاشا (1357 - 1299 ه. ق) ملقب به آتاتورك (پدر ترك)،

وي امپراتوري عثماني را پس از آنكه توسط استعمارگران از هم پاشيده شده بود به جمهوري تبديل كرد و كشور عثماني را تركيه ناميد و از سال 1342 ه ق تا پايان عمر در مقام رياست جمهوري باقي ماند. وي ضمن ترويج تمدن غرب به مخالفت با اسلام پرداخت، جدايي دين از سياست، كشف حجاب، خلع لباس روحانيت تبديل خط ملي به لاتين و بستن مدارس و مساجد از جمله اقدامات ضد اسلامي آتاتورك به شمار مي آيد.

[61] 18 / 6 / 43، بيانات در مورد نقشه هاي استعمار براي غارت ممالك اسلامي، صحيفه نور1، ص 8 - 87.

[62] 19 / 10 / 56، بيانات امام به مناسبت فاجعه كشتار نوزده دي، صحيفه نور 1، ص 268.

[63] 5 / 9 / 57، بيانات امام در مورد پوچي ادعاي به هم خوردن ثبات منطقه در صورت نبودن شاه، صحيفه نور 3، ص 263.

[64] 17 / 10 / 57، بيانات امام در مورد تبليغات شيطنت آميز شاه، صحيفه نور 4، ص 150.

[65] 15 / 2 / 58، بيانات امام در جمع نمايندگان احزاب آزادي بخش اسلام، صحيفه نور 6، ص 115.

[66] 29 / 2 / 58، بيانات امام در جمع نمايندگان مردم بحرين و پاكستان، صحيفه نور 6، ص 204.

[67] آدلف هيتلر(1945 - 1889 م.) در سال 1921 به رهبري حزب كارگران ناسيونال سوسياليست آلمان كه بعدا به حزب نازي معروف شد، رسيد و در سال 1933 صدر اعظم آلمان شد. و عامل بزرگترين، خونين ترين جنگ در جهان شد.

[68] 16 / 4 / 58، بيانات امام در جمع پاسداران كميته انقلاب اسلامي حصارك كرج، صحيفه نور 8، ص 53.

[69]

وينستون چرچيل (1965 - 1874 م.) در دو دوره ي 1940 تا 1945 و 1951 تا 1955 نخست وزير بريتانيا بود و در 24 ژوئيه 1965 درگذشت.

[70] 21 / 4 / 58، بيانات امام در جمع كاركنان روزنامه جمهوري اسلامي، صحيفه نور 8، ص 105.

[71] 20 / 10 / 58، بيانات امام در جمع دانشجويان پيرو خط امام، صحيفه نور 11، ص 234.

[72] 14 / 3 / 59، بيانات امام در جمع شركت كنندگان كنفرانس بررسي مداخلات امريكا، صحيفه نور 12، ص 6 - 135.

[73] 11 / 3 / 60، بيانات امام در جمع اقشار مختلف مردم تبريز، صحيفه نور 14، ص 5 - 254.

[74] 11 / 7 / 61، بيانات امام در جمع دانشجويان دانشكده افسري، صحيفه نور 17، ص 47.

[75] 25 / 9 / 57، بيانات امام در مورد حقوق بشر، صحيفه نور 4، ص 73.

[76] 29 / 9 / 58، بيانات امام در جمع راهپيمايان كفن پوش كورانده و دانش آموزان نهاوند، صحيفه نور 11، ص 62.

[77] 20 / 3 / 59، بيانات امام در جمع مديران صندوقهاي قرض الحسنه كشور، صحيفه نور 12، ص 172.

[78] 8 / 7 / 59، بيانات امام در جمع مردم مرزنشين كشورمان، صحيفه نور 13، ص 107.

[79] 6 / 8 / 59، بيانات امام در ديدار با نخست وزير هيأت دولت و نمايندگان مجلس، صحيفه نور 13، ص 138.

[80] 20 / 1 / 60، بيانات در جمع معاودين عراقي در آستانه سالگرد شهادت آيت الله صدر، صحيفه نور 14، ص 7 - 176.

[81] 18 / 12 / 60، بيانات امام در جمع رزمندگان ارتش و سپاه، صحيفه نور 16،

ص 69.

[82] 28 / 1 / 61، بيانات امام در جمع دلاوران سپاه اسلام و دانشجويان مسلمان مقيم خارج، صحيفه نور 16، ص 2 - 131.

[83] 21 / 11 / 65، بيانات امام در ديدار با مسئولان كشور و مردم و مهمانان خارجي دهه فجر، صحيفه نور 20، ص 63.

[84] 21 / 8 / 56، پيام امام به ملت ايران پس از شهادت حاج آقا مصطفي، صحيفه نور 1، ص 250.

[85] 22 / 5 / 57، پيام امام به مردم مسلمان ايران، صحيفه نور 2، ص 88.

[86] 18 / 6 / 58، بيانات امام در جمع كاركنان واحد پخش راديو، صحيفه نور 9، ص 74.

[87] 6 / 10 / 58، بيانات امام در جمع اعضاي مؤسسه اسلامي مبارزه با اعتياد، صحيفه نور 11، ص 117.

[88] 23 / 10 / 58، اخطار شديد امام به شوروي، صحيفه نور 11، ص 244.

[89] 1 / 12 / 58، پيام امام در رابطه با هفته بسيج، صحيفه نور 11، ص 275.

[90] 1 / 1 / 59، پيام امام به مناسبت حلول سال جديد، صحيفه نور 12، ص 19.

[91] 26 / 1 / 59، بيانات امام در جمع اعضاي بسيج شهرستانها، صحيفه نور 12، ص 44.

[92] 5 / 7 / 59، بيانات امام خطاب به ملت و ارتش ايران و عراق، صحيفه نور 13، ص 104.

[93] مراد صدام حسين رئيس جمهور عراق است.

[94] 8 / 7 / 59، بيانات امام در جمع مرزنشينان كشورمان، صحيفه نور 13، ص 109.

[95] 16 / 8 / 59، بيانات امام در جمع حجاج پاكستاني، صحيفه نور 13، ص 165.

[96] 27 / 5 / 60،

بيانات امام در جمع اعضاي شوراي عالي سپاه، صحيفه نور 15، 2-101، 98.

[97] بسا چيزي را خوش نمي داريد و آن براي شما نيكوست (بقره / 216).

[98] 11 / 9 / 60، بيانات امام در جمع دانشجويان دانشكده افسري، صحيفه نور 15، ص 240.

[99] 23 / 3 / 61، بيانات امام در جمع فرماندهان نيروي زميني، صحيفه نور 16، ص 193.

[100] 15 / 1 / 64، بيانات امام در جمع ائمه جماعات قم، صحيفه نور 19، ص 137.

[101] 11 / 12 / 64، بيانات امام در جمع خواهران، صحيفه نور 19، ص 280.

[102] 28 / 4 / 65، بيانات امام در جمع فرماندهان ارتش و سپاه، صحيفه نور 20، ص 13.

[103] توبه / 24.

[104] 6 / 5 / 66، پيام برائت به زائرين بيت الله الحرام، صحيفه نور 20، ص 10 - 109.

[105] رهان: شرط بندي.

[106] سبق و رمايه: اسب دواني و تيراندازي كه شرط بندي به خاطر آن حرام نيست.

[107] 6 / 9 / 58، بيانات امام در جمع پاسداران، صحيفه نور 10، ص 239.

[108] 1 / 12 / 58، پيام امام در رابطه با هفته بسيج، صحيفه نور 11، ص 275.

[109] 26 / 1 / 59، بيانات امام در جمع اعضاي بسيج شهرستانها، صحيفه نور 12، ص 6 - 44.

[110] 5 / 2 / 59، پيام امام به ملت ايران به مناسبت دخالت نظامي امريكا، صحيفه نور 12، ص 59.

[111] 11 / 6 / 59، بيانات امام در جمع پرسنل ژاندارمري جمهوري اسلامي، صحيفه نور 13، ص 60.

[112] 21 / 6 / 59، پيام امام به زائرين بيت الله الحرام، صحيفه نور 13، ص

82.

[113] 4 / 9 / 60، بيانات امام به مناسبت سالروز تشكيل بسيج، صحيفه نور 15، ص 231.

[114] 30 / 8 / 63، پيام امام به بسيجيان كشور، صحيفه نور 19، ص 79.

[115] 25 / 1 / 64، بيانات امام در جمع اعضاي شوراي بسيج، صحيفه نور 19، ص 139.

[116] 25 / 5 / 64، پيام امام به حجاج بيت الله الحرام، صحيفه نور 19، ص 204.

[117] 2 / 9 / 67، پيام امام در آستانه ي سالگرد بسيج، صحيفه نور 21، ص 53.

[118] هود / 112.

[119] 8 / 10 / 59، بيانات امام در جمع خانواده هاي شهداي نيروي هوايي، صحيفه نور 13، ص 40 - 239.

[120] بحارالانوار، 181 / 27.

[121] بسا گروهي اندك كه بر گروهي بسيار، به اذن خدا پيروز شدند. بقره / 92.

[122] 18 / 12 / 60، بيانات امام در جمع رزمندگان اسلام، صحيفه نور16، ص 9 - 68.

[123] 28 / 6 / 61، بيانات امام در جمع رؤساي دانشگاهها، صحيفه نور 17، ص 25.

[124] 21 / 3 / 62، بيانات امام در جمع ائمه جمعه و جماعات خراسان، صحيفه نور 18، ص 17.

[125] 26 / 9 / 62، بيانات امام در جمع اعضاي كميسيونهاي بازرگاني - مجلس، صحيفه نور 18، ص 186.

[126] 20 / 9 / 63، بيانات امام در جمع رئيس جمهور، نخست وزير، صحيفه نور19، ص 3 - 82.

[127] 29 / 12 / 63، پيام امام به مناسبت سال نو، صحيفه نور 19، ص 124.

[128] 4 / 3 / 58، بيانات امام در جمع فرهنگيان تبريز، صحيفه نور 6، ص 276.

[129] هود / 112.

[130] 16 / 6 / 58،

بيانات امام در جمع علماي تبريز، صحيفه نور 9، ص 52.

[131] 8 / 10 / 58، بيانات امام در جمع خانواده هاي شهداي نيروي هوايي ارتش، صحيفه نور 13، ص 240.

[132] «فاستقم كما امرت و من تاب معك»، هود / 112.

[133] 22 / 11 / 60، پيام امام به مناسبت سومين سالگرد پيروزي انقلاب، صحيفه نور 49،16.

[134] پس همان گونه كه دستور يافته اي، ايستادگي كن و هر كه با تو توبه كرده (نيز چنين كند).

[135] 16 / 3 / 61، بيانات امام در جمع ائمه جمعه و جماعات زنجان، صحيفه نور 184،16.

[136] 28 / 6 / 61، بيانات امام در جمع رؤساي دانشگاه ها، صحيفه نور 17، ص 25.

[137] 21 / 7 / 61، بيانات امام در جمع نمايندگان مجلس، صحيفه نور 17، ص 51.

[138] 3 / 11 / 61، بيانات امام در جمع مديران صدا و سيما، صحيفه نور 17، ص 157.

[139] هود / 112.

[140] 25 / 2 / 63، بيانات امام در جمع وزراي دارايي و كشاورزي، صحيفه نور 18، ص 3 - 282.

[141] 18 / 6 / 63، بيانات امام در جمع اعضاي ستاد جنگ، صحيفه نور 19، ص 9 - 58.

[142] 9 / 9 / 64، بيانات امام در جمع رئيس جمهور و رئيس مجلس، صحيفه نور 19، ص 250.

[143] 6 / 5 / 66، پيام امام به زائرين بيت الله الحرام، صحيفه نور 20، ص 132.

[144] 23 / 8 / 44، بيانات امام در مورد وظايف رؤساي دولت اسلامي، صحيفه نور 1، ص 20 - 119.

[145] 21 / 8 / 57، بيانات امام پيرامون ابعاد سياسي و عبادي اسلام، صحيفه نور 3،

ص 121.

[146] 1 / 2 / 58، بيانات امام به هيأت نمايندگان عاليرتبه روحاني عربستان سعودي، صحيفه نور 6، ص 49.

[147] 26 / 3 / 58، بيانات امام در ديدار با جامعه ي وعاظ تهران، صحيفه نور 7، ص 127.

[148] 24 / 4 / 58، بيانات امام در جمع علما و لشكر 16 زرهي قزوين، صحيفه نور 125،8.

[149] 30 / 4 / 58، بيانات امام در جمع دانشجويان دانشكده بابل، صحيفه نور 8، ص 179.

[150] 25 / 6 / 58، بيانات امام در جمع اعضاي مجتمع آموزشي طيبه پيراسته لنگرود، صحيفه نور 9، ص 7 - 136.

[151] 15 / 4 / 59، بيانات امام در جمع فرماندهان نيروي هوايي ارتش، صحيفه نور 12، ص 222.

[152] 22 / 7 / 61، بيانات امام در جمع ائمه جمعه مراكز استانهاي سراسر كشور، صحيفه نور 17، ص 53.

[153] 25 / 7 / 61، بيانات امام در جمع خطبا و گويندگان مذهبي، صحيفه نور 17، ص 60.

[154] 12 / 10 / 61، بيانات امام در ديدار رؤساي جمهوري و مجلس، صحيفه نور 17، ص 139.

[155] 26 / 5 / 62، بيانات امام در جمع وزير و مسئولان وزارت ارشاد، صحيفه نور 18، ص 8 - 67.

[156] 23 / 2 / 63، بيانات امام در جمع شركت كنندگان در دومين كنگره ائمه جمعه، صحيفه نور 18، ص 276.

[157] 20 / 3 / 57، پيام امام به ملت شريف ايران، صحيفه نور 2، ص 76.

[158] 17 / 11 / 57، بيانات امام در جمع وكلاي دادگستري، صحيفه نور 5، ص 51.

[159] 15 / 12 / 57، بيانات امام در جمع گروهي از

زنان، صحيفه نور 5، ص 153.

[160] 9 / 1 / 58، بيانات امام در جمع گروهي از قواي نظامي، صحيفه نور 5، ص 227.

[161] 1 / 5 / 58، بيانات امام در جمع دانشجويان كاشان، صحيفه نور 8، ص 213.

[162] 11 / 6 / 58، بيانات امام در جمع خانواده هاي شهداي پايگاه هوايي بوشهر، صحيفه نور 9، ص 15.

[163] 12 / 6 / 58، بيانات امام در جمع اعضاي ستاد مركزي جهاد سازندگي، صحيفه نور 9، ص 21 - 20.

[164] 17 / 6 / 58، بيانات امام به مناسبت 17 شهريور، صحيفه نور 9، ص 63.

[165] 29 / 9 / 58، بيانات امام در جمع راهپيمايان كفن پوش، صحيفه نور 11، ص 2 - 61.

[166] 5 / 7 / 59، بيانات امام به ملت و ارتش ايران اسلامي، صحيفه نور 13، ص 100.

[167] 30 / 9 / 58، بيانات امام در جمع راهپيمايان كفن پوش مراغه، صحيفه نور 11، ص 9 - 68.

[168] 11 / 10 / 58، بيانات امام در جمع خانواده هاي شهداي تهران و شيراز، صحيفه نور 11، ص 165.

[169] 28 / 8 / 57، بيانات امام در مورد تأثير اعتقاد به خدا، صحيفه نور 3، ص 4 - 203.

[170] 11 / 9 / 57، بيانات امام در مورد اهميت قيام لله، صحيفه نور 4، ص 17،19،20.

[171] 17 / 1 / 58، بيانات امام در جمع گروهي از مردم فلسطين، ليبي، عراق، مصر، صحيفه نور 5، ص 263.

[172] 22 / 1 / 58، بيانات امام در جمع پرسنل نيروي هوايي، صحيفه نور 5، ص 283.

[173] 21 / 2 / 58، بيانات امام در

جمع دانشجويان يزد و عشاير نورآباد ممسني، صحيفه نور 6، ص 141.

[174] 25 / 3 / 58، بيانات امام در جمع روحانيون، وعاظ و گويندگان مشهد، صحيفه نور 7، ص 118.

[175] 30 / 3 / 58، بيانات امام در جمع ورزشكاران و فرهنگيان بابل، صحيفه نور 7، ص 60 - 159.

[176] 14 / 4 / 58، بيانات امام در جمع نابينايان مدرسه ابابصير اصفهان، صحيفه نور 8، ص 31 - 29.

[177] 1 / 5 / 58، بيانات امام در جمع پرسنل شهرباني همدان، صحيفه نور 8، ص 208.

[178] 26 / 6 / 58، بيانات امام در جمع پاسداران كميته و خانواده هاي شهدا، صحيفه نور 9، ص 1 - 150.

[179] 10 / 8 / 58، بيانات امام در جمع سفراي كشورهاي اسلامي، صحيفه نور 10، ص 4 - 93.

[180] 29 / 9 / 58، بيانات امام در جمع كفن پوشان كورانده، صحيفه نور 11، ص 3 - 62.

[181] 26 / 1 / 59، بيانات امام در جمع اعضاي بسيج، صحيفه نور 12، ص 6 - 45.

[182] 25 / 2 / 59، بيانات امام در ديدار با سرهنگ صدري فرمانده لشگر 28 كردستان، صحيفه نور 12، ص 88.

[183] 28 / 2 / 59، بيانات امام در جمع اعضاي شوراي فرماندهي سپاه، صحيفه نور 12، ص 96.

[184] 14 / 3 / 59، بيانات امام در جمع اعضاي كنفرانس بررسي مداخلات امريكا در ايران، صحيفه نور 12، ص 139.

[185] 21 / 4 / 59، بيانات امام در جمع روحانيون و ائمه جماعات تهران، صحيفه نور 12، ص 239.

[186] 22 / 10 / 59، بيانات امام در جمع خانواده هاي شهداي

رودسر، صحيفه نور 13، ص 277.

[187] 18 / 4 / 60، پيام امام به مناسبت پيروزي رزمندگان اسلام، صحيفه نور 15، ص 70.

[188] 11 / 9 / 60، بيانات امام در جمع پرسنل نيروي هوايي، اعضاي سپاه، دانشجويان افسري، صحيفه نور 15، ص 242.

[189] 14 / 1 / 61، بيانات امام در جمع اعضاي حزب جمهوري و اعضاي كاركنان بانكها، صحيفه نور 16، ص 8 - 107.

[190] 23 / 3 / 61، بيانات امام در جمع فرماندهان نيروي زميني ارتش، صحيفه نور 16، ص 191.

[191] 11 / 7 / 61، پيام امام به مناسبت بمب گذاري در خيابان ناصر خسرو، صحيفه نور 17، ص 48.

[192] اشاره به حزب بعث عراق كه پايه گذار آن ميشل عفلق بوده است.

[193] 27 / 6 / 62، بيانات امام در جمع گروهي از مسئولين كشوري و لشكري، صحيفه نور 18، ص 108.

[194] 31 / 6 / 62، پيام امام به مناسبت آغاز هفته دفاع مقدس، صحيفه نور 18، ص 120.

[195] حمزه ي سيدالشهدا عموي بزرگوار پيامبر اكرم كه در جنگ احد به شهادت رسيد.

[196] منظور امام جنگ صفين است.

[197] 27 / 8 / 57، سخنراني امام در مورد ضرورت قيام عليه ظلم، صحيفه نور 3، ص 184.

[198] 10 / 12 / 57، بيانات امام در روز ورود به قم، صحيفه نور 5، ص 125.

[199] 29 / 12 / 57، بيانات امام در آغاز سال نو و ديدار با هيأت دولت موقت، صحيفه نور 5، ص 204.

[200] 23 / 2 / 58، بيانات امام در جمع پاسداران انقلاب اسلامي قم، صحيفه نور 6، ص 155.

[201] 29 / 2 / 58، بيانات

امام در جمع نمايندگان مردم بحرين و پاكستان، صحيفه نور 6، ص 206.

[202] 16 / 3 / 58، بيانات امام در جمع گروهي از دانشجويان دانشگاه شيراز، صحيفه نور 7، ص 61.

[203] 13 / 4 / 58، بيانات امام در جمع استادان دانشگاه، صحيفه نور 8، ص 9.

[204] 13 / 4 / 58، بيانات امام در جمع روحانيون و پاسداران تربت حيدريه، صحيفه نور 8، ص 12.

[205] 19 / 4 / 58، بيانات امام در جمع گروهي از نمايندگان كشورهاي اسلامي، صحيفه نور 8، ص 5 - 94.

[206] 24 / 4 / 58، بيانات امام در جمع اساتيد وعلماي اصفهان، صحيفه نور 8، ص 138.

[207] 12 / 6 / 58، بيانات امام در جمع جهادگران جهاد سازندگي و نماينده امام، صحيفه نور 9، ص 1 - 20.

[208] 15 / 6 / 58، بيانات امام در جمع اعضاي خانواده شهيد هادي فرخ نيا، صحيفه نور 9، ص 47.

[209] 7 / 7 / 60، بيانات امام در جمع نمايندگان شوراهاي روستايي كشور، صحيفه نور 15، ص 167.

[210] 8 / 7 / 60، پيام امام به مناسبت شهادت جمعي از فرماندهان نظامي، صحيفه نور 15، ص 171.

[211] بحارالانوار، 27 / 181.

[212] 18 / 12 / 60، بيانات امام در جمع رزمندگان انقلاب اسلامي، صحيفه نور 16، ص 9 - 68.

[213] تحرير الوسيله 2، ص 331.

[214] تحرير الوسيله 2، ص 331.

[215] تحرير الوسيله 2، ص 331.

[216] تحرير الوسيله 2، ص 331.

[217] تحرير الوسيله 2، ص 331.

[218] تحرير الوسيله 2، ص 331.

[219] تحرير الوسيله 2، ص 333.

[220] تحرير الوسيله 2، ص 333.

[221] تحرير الوسيله 2، ص 333.

[222] تحرير الوسيله 2،

ص 333.

[223] تحرير الوسيله 2، ص 333.

[224] تحرير الوسيله 2، ص 333.

[225] تحرير الوسيله 2، ص 333.

[226] تحرير الوسيله 2، ص 335.

[227] تحرير الوسيله 2، ص 335.

[228] تحرير الوسيله 2، ص 335.

[229] تحرير الوسيله 2، ص 335.

[230] تحرير الوسيله 2، ص 335.

[231] تحرير الوسيله 2، ص 335.

[232] تحرير الوسيله 2، ص 335.

[233] تحرير الوسيله 2، ص 335.

[234] تحرير الوسيله 2، ص 337.

[235] تحرير الوسيله 2، ص 337.

[236] تحرير الوسيله 2، ص 337.

[237] تحرير الوسيله 2، ص 337.

[238] تحرير الوسيله 2، ص 337.

[239] تحرير الوسيله 2، ص 327.

[240] تحرير الوسيله 2، ص 327.

[241] تحرير الوسيله 2، ص 327.

[242] تحرير الوسيله 2، ص 9 - 327.

[243] تحرير الوسيله 2، ص 329.

[244] تحرير الوسيله 2، ص 329.

[245] تحرير الوسيله 2، ص 329.

[246] تحرير الوسيله 2، ص 329.

[247] تحرير الوسيله 2، ص 329.

[248] مهر 47، مصاحبه با نماينده الفتح، صحيفه نور 1، ص 137.

[249] 1 / 6 / 49، نامه به دانشجويان پارسي زبان امريكا و كانادا، صحيفه نور 22، ص 98.

[250] 1 / 12 / 58، پيام امام در رابطه با هفته بسيج، صحيفه نور 11، ص 275.

[251] 11 / 6 / 59، بيانات امام در جمع پرسنل ژاندارمري جمهوري اسلامي، صحيفه نور 13، ص 60.

[252] 22 / 11 / 62، پيام امام به مناسبت پنجمين سالگرد انقلاب اسلامي، صحيفه نور18، ص 229.

[253] 9 / 12 / 66، بيانات امام در ديدار با اعضاي مركزي حزب الله لبنان، صحيفه نور 20، ص 184.

[254] استفتائات 1، ص 492.

[255] استفتائات 1، ص 492.

[256] استفتائات 1، ص 515.

[257] استفتائات 1، ص 503.

[258] استفتائات 1، ص 492.

[259] استفتائات 1، ص 494.

[260] استفتائات

1، ص 495.

[261] استفتائات 1، ص 497.

[262] استفتائات 1، ص 500 - 499.

[263] توضيح المسائل (جنگ)، ص 9.

[264] 6 / 9 / 58، بيانات امام در جمع پاسداران مركز تهران، صحيفه نور 10، ص 239.

[265] تدريب: آموزش نظامي.

[266] 8 / 7 / 59، بيانات امام در جمع گروهي از مرزنشينان كشور، صحيفه نور 13، ص 108.

[267] 4 / 9 / 60، بيانات امام به مناسبت سالروز تشكيل بسيج، صحيفه نور 15، ص 231.

[268] 11 / 12 / 64، بيانات امام در جمع گروهي از بانوان، صحيفه نور 19، ص 280.

[269] 2 / 9 / 67، پيام امام در آستانه سالگرد بسيج مستضعفين، صحيفه نور، 21، ص 52.

[270] 4 / 11 / 61، بيانات امام در جمع نمايندگان مجلس، صحيفه نور 17، ص 166.

[271] 10 / 11 / 61، بيانات امام در جمع نمايندگان اصناف و بازاريان، صحيفه نور 17، ص 174.

[272] توضيح المسائل (جنگ)، ص 9.

[273] استفتائات 1، ص 493.

[274] استفتائات 1، ص 493.

[275] استفتائات 1، ص 496.

[276] توضيح المسائل (جنگ)، ص 9 - 18.

[277] استفتائات 1، ص 497.

[278] استفتائات 1، ص 8 - 497.

[279] ترجمه: ما از لبنان براي تحصيل علم به شهر مقدس قم آمده ايم و خداوند ما را به تقليد از شما و رجوع به شما مشرف نمود، آيا حكم وجوب كفايي رفتن به جبهه هاي جنگ در ايران بر عليه حزب بعث كافر، شامل ما مي شود يا خير؟

جواب: تا مادامي كه جبهه ها، براي دفاع از اسلام و مسلمين و مملكت آنها به نياز به نيرو دارد، به اندازه ي توان، قيام به اين واجب ديني و حضور در جبهه ها واجب است و در

اين امر فرقي بين مسلماني با مسلمان ديگر نيست.

[280] استفتائات 1، ص 498.

[281] استفتائات 1، ص 500.

[282] استفتائات 1، ص 1 - 500.

[283] استفتائات 1، ص 501.

[284] استفتائات 1، ص 501.

[285] استفتائات 1، ص 503.

[286] استفتائات 1، ص 516.

[287] توضيح المسائل (جنگ)، -، ص 19.

[288] توضيح المسائل (جنگ)، -، ص 19.

[289] توضيح المسائل (جنگ)، ص 17.

[290] توضيح المسائل (جنگ)، ص 21.

[291] توضيح المسائل (جنگ)، ص 2 - 21.

[292] سؤال: آيا كسي كه مي خواهد جهاد في سبيل الله و دفاع از ديار اسلام نمايد با توجه به كفايي بودن آن، واجب است كه از والدين كسب اجازه كند با وجودي كه آنها از وي دورند، و اطلاع ندارند؟ و بر فرض اينكه شرع اجازه رفتن بدون اذن آنان را نمي دهد، آيا حضرتعالي اجازه رفتن به جبهه را مي دهيد تا رفتن به جبهه ها بر ما لازم شود؟

جواب: دفاع از اسلام و مسلمين و كشور آنها واجب كفايي است و در چنين شرايطي اجازه پدر و مادر شرط نيست.

[293] استفتائات 1، ص 493.

[294] استفتائات 1، ص 494.

[295] استفتائات 1، ص 495.

[296] استفتائات 1، ص 495.

[297] استفتائات 1، ص 496.

[298] استفتائات 1، ص 496.

[299] استفتائات 1، ص 497.

[300] استفتائات 1، ص 498.

[301] استفتائات 1، ص 499.

[302] استفتائات 1، ص 499.

[303] استفتائات 1، ص 499.

[304] استفتائات 1، ص 502.

[305] استفتائات 1، ص 504.

[306] استفتائات 1، ص 504.

[307] توضيح المسائل (جنگ)، ص 8 - 9.

[308] استفتائات 1، ص 517.

[309] استفتائات 1، ص 516.

[310] استفتائات 1، ص 516.

[311] توضيح المسائل (جنگ)، ص 6 - 55.

[312] استفتائات 1، ص 504.

[313] پيام امام به مناسبت چهارمين سالگرد پيروزي انقلاب اسلامي، توضيح المسائل (جنگ)، ص

9 - 58.

[314] 22 / 11 / 61، پيام امام به مناسبت آغاز پنجمين سال رسميت جمهوري اسلامي، صحيفه نور 17، ص 202.

[315] 12 / 1 / 62، بيانات امام در جمع اعضاي جامعه ي روحانيت مبارز تهران، صحيفه نور17، ص 6 - 225.

[316] 13 / 7 / 62، فرمان امام به آيت الله مهدوي كني، صحيفه نور 18 ص 141.

[317] 14 / 7 / 62، صحيفه نور 18 ص 142.

[318] توضيح المسائل (جنگ)، ص 3 - 12.

[319] توضيح المسائل (جنگ)، ص 22.

[320] استفتائات 1، ص 508.

[321] استفتائات 1، ص 502.

[322] توضيح المسائل (جنگ)، ص 20.

[323] توضيح المسائل (جنگ)، ص 59.

[324] استفتائات 1، ص 502.

[325] استفتائات 1، ص 502.

[326] توضيح المسائل (جنگ)، ص 3 - 52.

[327] استفتائات 1، ص 517.

[328] استفتائات 1، ص 518.

[329] استفتائات 1، ص 519.

[330] توضيح المسائل (جنگ)، ص 52.

[331] توضيح المسائل (جنگ)، ص 11.

[332] توضيح المسائل (جنگ)، ص 10.

[333] توضيح المسائل (جنگ)، ص 10.

[334] استفتائات، ص 12.

[335] توضيح المسائل (جنگ)، 1، ص 507.

[336] توضيح المسائل (جنگ)، ص 44.

[337] توضيح المسائل (جنگ)، ص 45.

[338] توضيح المسائل (جنگ)، ص 47.

[339] توضيح المسائل (جنگ)، ص 47.

[340] توضيح المسائل (جنگ)، ص 47.

[341] توضيح المسائل (جنگ)، ص 46.

[342] توضيح المسائل (جنگ)، ص 6 - 45.

[343] توضيح المسائل (جنگ)، ص 26.

[344] توضيح المسائل (جنگ)، ص 26.

[345] استفتائات 1، ص 511.

[346] استفتائات 1، ص 512.

[347] استفتائات 1، ص 513.

[348] توضيح المسائل (جنگ)، ص 27.

[349] توضيح المسائل (جنگ)، ص 28.

[350] توضيح المسائل (جنگ)، ص 28.

[351] توضيح المسائل (جنگ)، ص 28.

[352] استفتائات 1، ص 508.

[353] استفتائات 1، ص 509.

[354] استفتائات 1، ص 509.

[355] استفتائات 1، ص 510.

[356] استفتائات 1، ص 510.

[357]

استفتائات 1، ص 511.

[358] استفتائات 1، ص 511.

[359] استفتائات 1، ص 512.

[360] استفتائات 1، ص 512.

[361] استفتائات 1، ص 89.

[362] توضيح المسائل (جنگ)، ص 46.

[363] استفتائات 1، ص 352.

[364] توضيح المسائل (جنگ)، ص 17.

[365] توضيح المسائل (جنگ)، ص 18.

[366] استفتائات 1، ص 503.

[367] توضيح المسائل (جنگ)، ص 56.

[368] توضيح المسائل (جنگ)، ص 57.

[369] توضيح المسائل (جنگ)، ص 57.

[370] توضيح المسائل (جنگ)، ص 59.

[371] توضيح المسائل (جنگ)، ص 60.

[372] توضيح المسائل (جنگ)، ص 60.

[373] توضيح المسائل (جنگ)، ص 61.

[374] توضيح المسائل (جنگ)، ص 61.

[375] توضيح المسائل (جنگ)، ص 61.

[376] توضيح المسائل (جنگ)، ص 62.

[377] حساب صد، حساب كمك به محرومين است كه با فرمان امام باز شده است.

[378] توضيح المسائل (جنگ)، ص 48.

[379] استفتائات 1، ص 517.